dünyada duadan başqa heç ne çatmır.”deyirdi. İndi onun da bizim dualarımıza ehtiyacı var.
Bu vaxt yolda daha bir maşın dayandı. Maşından iki balaca uşaq, bir qadın ve bir kişi düşdü. uşaqlar maşından düşer-düşmez qebiristanlığa telesik qebiristanlığa girdiler ve ağlamağa başladılar. Biri gelib mezar daşını qucaqlamış, digeri ise dizi üstde mezarın qabağında oturub ağlayırdı. Bunlar Refiqe müellimenin ekiz övladları-Nerminle Emin idi. bu menzere hamını kövreltdi. Qızlar yeniden ağlamağa başladılar. Mirvari müellime eyilib Nermini qaldırmaq istese de o etiraz eleyib daha möhmek ağladı. Bu vaxt maşından düşen qadınla kişi de artıq onlara yaxınlaşmaqda idi. Biri refiqe müellimenin yoldaşı, digeri ise bacısı idi. Kişi gelib uşaqlarını qucaqladı. Qadın ise ağlamsına-ağlamsına Mirvari müellimeye ve uşaqlara müellimlerini yad etdikleri üçün teşekkür eledi. Çox keçmedi ki, on birler qebiristanlıqdan çıxmağa başladılar. Avtobusa çatanda Mirvari müellime nezerlerile uşaqları saya-saya:
-Hamınız buradasınız? Qalan yoxdur?-deye soruşdu.
-Yox, müellime, hamı buradadır.-deye Leyla da uşaqları saya-saya dedi.
-Haradan hamı buradadır? Eleddin yoxdur.-deye Kenan biraz etiraz, biraz da narahatlıqla dillendi.
-Bayaq yanımızda idi axı, hara yoxa çıxa biler?-deye Eli de narahat şekilde dillendi.
-Belke el telefonuna zeng eleyek?
-İndi sen guya ağıllısan da?-Mehdi üzünü turşudaraq Züleyxaya baxdı-Ay qız, bayaq qebiristanlığa girende hamı telefonunu sessize almadı?
-Siz dayanın, men gedib baxıram.-deye Kenan içeri qayıtdı. Telaşla sağa-sola baxa-baxa Refiqe müellimenin qebrine yaxınlaşdı. Onun yoldaşı bayaq onlardan bir oğlanın qebiristanlığın içerilerine doğru getdiyini dedi. Bu Kenanı daha da telaşlandırdı. Addımlarını yeyinledib qebirlerin arası ile getmeye başladı. Bir xeyli getdikden sonra addımlarını yavaşıtdı, ayaq saxalyıb gördüyü menzereni başa düşmeye çalışdı. Eleddin qoşa qebrin qarşısında dizi üstde yere oturub ağlayır, sanki qarşısındakılar ile danışırdı. Heç ne başa

<< 1 ... 471 472 [473] 474 475 ... 558 >>