düşmeyen Kenan gözlerini qoşa qebre dikdi:
-Musayev Sirac? Musayeva Humay?-deye öz-özüne pıçıldadı.-Bu familya...-birden bir neçe hefte evvel Eleddinin defterinde qefil gördüyü “Musayev” yazısını xatırladı,-yoox, bu ola bilmez.-deye başını buladı.-Bunlar Eleddinin xalası ile xalası eridir.-deye tez de özünü inandırdı.-Bes niye Eleddin buradadır?-daha çox gözlemeyib ona yaxınlaşdı. Eyilib elini onun çiynine qoydu.-Çıraq, uşaqlar seni gözleyir.
Onu görcek Eleddin diksindi. Üz-gözünü silib yerinde vurnuxa-vurnuxa:
-Demeli, sen de öyrendin, he?-dedi.
-Neyi?-deye Kenan teeccüble qaşlarını çatdı. Yeni şübheleri doğru idi?-Yoxsa bunlar senin...
-He Kenan, bunlar menim ailemdir.-sesi titrese de Eleddin özünü merd tutmağa çalışırdı.
-Nece yeni ailen?-Kenan daha da teeccüblendi.-Axı senin ailen var.
-Kenan, Eleddin, ne olub burada?-arxadan Elinin sesi eşidildi.
Onlar başlarını arxaya çevirende Eliden başqa digerlerinin de burada olduqlarını gördüler. Mirvari müellime ileLeyladan başqa hamı teeccüb ve maraqla bir onlara, bir de qebirlere baxırdı.
-Bıy, bunlar kimdir, çıraq?-deye Mehdi maraqla ona baxdı.
-Ailem,-deye Eleddin ağır-ağır ayağa qalxdı,-bunlar menim ailemdir.
Çaşqınlıq ve teeccüb dolu baxışlar, pıçıldaşmalar, “Zarafat eleyirsen?”deye suallar.
-Tanış olun, uşaqlar-atam şehid pilot Sirac Musayev, anam-Humay. Onlar menim dünyaya geldiyim gün ölübler. Atam şehid oldu, anam ise meni yox, atamı seçdi. Heç biri meni göre bilmedi. Heç men de onları tanıya bilmedim.-gözler doldu, tükler biz-biz oldu.-İnanmırsınız, he? Size nağıl kimi gelir. Öyrendiyim gün mene de ele gelmişdi. Özümü qorxunc bir yuxuda kimi hiss eleyirdim. Görürsünüz ki, etrafına qarşı laqeyd, oxumaqdan başqa işi-peşesi olmayan, kenardan çoxlarının xoşbext sandığı Eleddinin de dersi var. Ele bilirsiniz ki, bu dünyada tek derd sevgidir? Sevdiyim qız üzüme baxmır, başqasını sevir, sevgilimle ayrıldım, aramızı vurdular, sevdiyim qızın qardaşları ona yaxınlaşmağıma icaze vermir. Heyat sadece

<< 1 ... 472 473 [474] 475 476 ... 558 >>