gülerdi. Bu defe de gözleri yaşardı. Amma gülmekden yox.
-Burada neyleyirsen?-deye otağa giren Xatire müellime Ayanın elindekileri ve gözlerinin yaşardığını görüb,-Onları haradan tapdın?-deye ona yaxınlaşdı.
-Gizletdiyin yerden.-Ayan hirsle ona baxdı.
-Men bunları gizletmemişdim. Sadece sen yaralanandan sonra xala xahiş eledi ki, bunlar mende qalsın. Sen görüb pis olmayasan deye. Görürsen, indi de ağlayırsan?
-Xatire, saçımı bele höre bilersen?-deye Ayan boynunu buraraq şekli ona gösterdi.
-Niye hörmürem? Gel, evvelce seher yemeyimizi yeyek, sonra.-Xatire müellime onun saçlarını sığallayaraq şekilleri ondan alıb açıqçaya, açıqçanı ise yerine qoydu.
İşe getmek üzre olan Nuride xala qapıda qarşılaşdığı qonşusuna oğlundan gileylenirdi:
-Eh ay qonşu, bu gedenin derdi meni öldürecek. İki gündür daş atıb başını tutur ki, senedlerimi vermirem. Bütün hazırlıqlardan çıxıb. Guya rayona gedecek, oradan gelib gelen ay esgerliye gedecek, sonra da gelib Rusyete-ağıllı emisi oğlanlarının yanına. Dil tökürem, yalvarıram, xeyri yoxdur. Heç atası ile de danışmır. De, iki gündür, özünü kilidleyib otağına, ya komputerile oynayır, ya da uzanıb yatır. İndi de deyir, son zenge getmirem. Başıma haranın daşını töküm, bilmirem.
Bunları eşitmek iki gündür, onsuz da fikirleri ve yuxuları qarışmış Sevinci daha da çıxılmaz veziyyetde qoyurdu. Demeli, Yusif bu defe qerarında qeti idi ve bu gedişle öz heyatını mehv eleyecekdi. Diger terefden de ailesinin Yusifi qebul etmemesi Sevince çıxış yolu qoymamışdı. Bunları fikirleşe-fikirleşe fenle saçlarını düzleşdirdi, gözünün karandaşını ve yanağının allığını çekdi, saçına ağ abadoku taxıb ıqsa tellerini qabağa çıxardı, güzgüde bir xeyli özüne ve mezunluq donuna tamaşa eledi. Birden çölden gelen siqnal ve ardınca da “Yusif” deye qışqıran sesler onun diqqetini çekdi. Bunlar Eli ile İsmayılın sesi idi. Sevinc celd otağından çıxıb metbexe, oradan da eyvana çıxdı. İsmayıl hele de üzüyuxarı qışqırır, Eli ise elinde telefon yuxarı boylanırdı.

<< 1 ... 475 476 [477] 478 479 ... 558 >>