onu yene de on il evvele aparmışdı. Kaş o illerden bu yana heç gelmeye idiler. Kaş her şey başqa cür biteydi. Ayangil de maşından düşmeye başladılar. Maşında Ayandan başqa Asya ve Züleyxa da var idi. Sevinc gedib qızlarla görüşdü. Züleyxanın tek olması İsmayılın Sevili sonuncu defe göre bilmek ümidini qırmışdı. Burada yox idise, demeli son zenge de gele bilmeyecekdi. Artıq diger maşındakı uşaqlar da düşmekde idiler. On bir alar parkın gireceyinde toplaşaraq kollektiv şekil çekdirdiler. parkda bir neçe yerde şekil çekdirdikden sonra yeniden maşınlara doluşaraq mektebe üz tutdular. Sevinc artıq Ayangilin maşınında idi ve çox kefsiz idi. Qızlar da onun bu halının sebebini başa düşmüşdüler. Maşın binalarına yaxınlaşanda Sevinc Akif emiden maşını saxlamasını xahiş eledi ve Asyanın qulağına pıçıldayaraq:
-Anam soruşsa deyersiniz ki, kapronu süzülüb.-dedi.-Narahat olmasın, mende açar var.
Maşından düşerek eve telesdi. Pilleleri iki-iki çıxıb özü ile götürdüyü açarla qapını açıb eve girdi. On beş deqiqeden sonra girdiyi kimi de telesik evden çıxdı. Lakin bu defe qucağında Yusifin ona sekkiz martda hediyye elediyi ağ ayıcıq var idi. Cığ-cığa kloka bükülü idi. Qapını kilidleyib yuxarı qalxmağa başladı. Ayıcığı Yusifgilin qapısına qoyub zengi basdı ve tez de pilleleri düşüb aşağıda gizlendi. Bir xeyli gözledi, amma qapı açılmadı. Yeniden yuxarı qalxmaq isteyirdi ki, bu defe qapı açıldı ve Sevinc eyilerek pilleleri arxa-arxaya düşdü. Hele de yuxulu ve kefsiz olan Yusif qapıdakı gözlenilmez qonağı görcek duruxdu, gözlerini ovub yeniden ona baxdı. Bu burada ne gezirdi? Diqqetini ayıcığın qarşısındakı vereq çekdi. Eyilib vereqi götürdü, qatını açdı ve oxudu:
“Senin yalançı, oyunbaz olduğunu bilirdim, amma bu qeder qorxaq olduğunu yox. Gördüm meni ne qeder sevirsen. İlk çetinlikden geri çekilib dala baxan namerddir deyib qaçırsan. Amma yene de gec deyil, her şeyin düzelmeyi senden asılıdır. Bilirem ki, ne vaxtsa buna göre peşman olacam, amm men sene bir şans verirem. Yarım

<< 1 ... 477 478 [479] 480 481 ... 558 >>