saata mektebde ol. Yadımdan çıxmamış, AD GÜNÜN MÜBAREK! Her il ad günüm niye son zenge düşmür deye zarıyırdın. Ne isteyirsen bu ilki son zeng ad gününle eyni gündür. Men olsaydım, bele bir fürseti qaçırmazdım. Sevinme, hediyye senin üçün deyil. Bilirem ki, balaca Sevince heç ne almamısan. Bunu verersen. sene yarım saat vaxt verirem. Yarım saata geldin, geldin, gelmedin, seni esgerliye özüm yola salacam. Yarım saat! Qeyd: Evden çıxanda ütünü söndürmeyi, qazı, suyu ve qapını bağlamağı yadından çxarma.”
Yusif gözlerine inana bilmir, yazılanları tekrar-tekrar oxuyurdu. Bayaqkından ferqli olaraq üzünde xoş bir tebessüm var idi. Heyecandan köksü sinesine sığmırdı. Ele bu halda da ayıcığı alıb, sevine-sevine içeri keçdi. Sevinc ise pilleleri düşüb blokdan çıxdı. Yolboyu elediyinin düzgün olub-olmaması haqqında içinde şeytanla meleyin mübarizesi getdi. O, çox böyük bir risk etmiş, ailesinin buna nece reaksiya vereceyini bile-bile Yusife şans vermişdi. Amma heyatının bir parçası, uşaqlıq dostu, ilk sevgisinin birdefeli onun heyatından getmesine de razı ola bilmezdi.
Mekteb ise sonuncu defe öz göyerçinlerini qoynuna almaqda idi. On birler sonuncu defe doğma mektebde, müellimleri ve sinif yoldaşları ile birlikde idiler. Gözlerde sevinc ve heyecan, dodaqlarda keder qarışıq bir tebessüm var idi. Adeten ders tekrarlamaq üçün çırpınanlar bu gün sonuncu defe bir-birileri ile ünsiyyetde olmaq üçün çırpınırdılar.
-Belke bu mektebe hey, bir de gelmedim. Sinif salamat qal, ders salamat qal.-Mehdi sesini başına atıb oxumaqda idi. Hemişe boş-boş danışması, heyatı vecine almaması ile ferqlenen Mehdinin de gözlerinde bir keder var idi.
-Mixaylo,-deye elinde telefon qızların şeklini çekmekle meşğul olan Asya onun sesine dönüb arxaya baxdı,-sen Tehsil Nazirliyine gedirdin. Ne oldu, qapıdan buraxmadılar.
-Yox e, Asya bajı, axot olmadı. Yoxsa menim kimi bir şexsiyyeti şexsen tehsil naziri özü qebul edecekdi.-Mehdi özünemexsus bir eda ile dillendi.
-Da, da, obsolutno. Daje qırmızı

<< 1 ... 478 479 [480] 481 482 ... 558 >>