gözlerini.
Gözlerini açan Sevil elindeki al qırmızı qızılgülü görüb ürekden gülümseyerek:
-Çox gözeldir, çox sağol.-dedi. Birden gözü qızılgülün budağına bağlanmış bükülü kağıza sataşdı. İsmayıla baxıb,-Bu nedir?-deye soruşdu.
İsmayıl yene çiyinlerini çekdi. Sevil başını bulaya-bulaya gülümseyib kağızı açıb oxumağa başladı. Bu İsmayılın gitara ile musiqi bestelediyi hemin şeir idi.
-Çox gözel şeirdir. Özün yazmısan?-deye Sevil ferehle ona baxdı.
-He, sene ilk aşiq olduğum vaxtlarda yazmışdım. Eslinde bu bestedir, yeni gitara versiyası da var. Amma gitaranı bura getirmek alınmır.-deye İsmayıl öz-özüne güldü. Sonra bir qeder susub sözüne davam eledi.-Eslinde bele ber-bezekli cümleler qurmağı bacarmıram. Geceboyu çox çalışdım ,amma alınmadı. Sonra fikirleşdim ki, qoy tebii olum. Men tebii, dürüst insanları sevirem, onlara hörmet eleyirem. Ele meni de ilk baxışdan celb eleyen senin bu saflığın, düzgünlüyün oldu. Ve hiss eleyirem ki, yanılmamışam. Men isteyirem ki, bizim aramızda sevgiden başqa dostluq da olsun. Yeni bir-birimizden heç ne gizletmeyek, çekinmeden bir-birimize her dersimizi deye bilek. Mence bu çox vacibdir.
İsmayıl her defe tebiilik, dürüstlük, dostluq dedikce Sevil özünü narahat hiss eleyir, gözlerini qaçırırdı.
-Ne ise, çox uzatdım, deyesen. Qısası,-İsmayıl onun ellerinden tutub,-seni çox sevirem ve hemişe anımda olmağını isteyirem. sene başqa surprizlerim de var, amma biraz döz, onları vaxtı gelende bileceksen.-dedi.
Hem heyecanından, hem de vicdan ezabından pzünü narahat hiss eleyen Sevil ellerini onun ellerinden çekdi.
-Ne oldu? Sehv nese dedim?-deye İsmayıl çaşqınlıqla ona baxdı.
-Yoox, yox.-deye Sevil gülümseyerek, bayaq partasının üstüne qoyduğu hediyye paketini götürüb ona uzatdı,-prosto, menim de senen vermek istediyim bir şey var.-dedi.
-Bu nedir? Eveze-evez?
-Yox. Tamamen içimden geldi.
-Nedir ki, bu?-İsmayıl heidyyeni eline qulağına tuaraq silkelemeye başladı.
-Hediyye.-deye Sevil gülümsedi.
-Yaxşı da, men de ele bildim,

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 558 >>