kovrolit de serecekdiler.
-Bes nece?
-Asya, çiçek açdıq e, burada,-deye şekil çekdirmek üçün ekizlerin arasında elleri qoynunda dayanan Leyla narazılıqla dillendi.
-İzvini, doroqoya.-deye Asya üzünü onlara tutdu.
Sevili sonuncu defe heç olmasa mektebde göre bilmemek qorxusu yolboyu İsmayıldan el çekmemiş, hetta qeza veziyyeti de yaratmışdı. Son anda sükanı yığışdırmış, maşını qarşıda geden diger sinif yoldaşlarının olduğu maşına vurmadan saxlamışdı. Lakin sinfe qalxanda Sevili onlardan qabaq sinifde görüb rahatlaşmışdı. Bes bütün bu telaş, heyecan neye lazım idi? Onun olmayan, heç vaxt da olmayacaq biri üçün deyerdimi? O Sevili unutmalı idi, hetta buna mehkum idi. Belece özünden xebersiz gözlerini Sevile zilleyib fikre getmişdi. Aniden arxaya dönen Sevil İsmayılın nezerlerini öz üzerinde görüb duruxdu, yeniden qabağa çevrildi. İsmayıl da heyecanlandı, tez gözlerini çekib narahat şekilde yerinde qurdalandı. İlk günkü kimi yene de gözleri toqquşmuşdu, amma bu defeki duyğular heç de xoş deyildi.
-Unutmalıyıq smaylik, unutmalıyıq.-Eli ona baxıb meyus şekilde başını yelleyirdi.
Ayan Aygün müellimenin yanında idi. Aygün müellime telaşla otaqda o teref-bu terefe vurnuxur, Ayan ise narazı halda elindeki vereqe baxırdı.
-Aygün müellime, axı bu menim şeirim deyil.
-Bilirem, ay qızım, bilirem. Dünenden menim başıma gelmeyen oyun qalmayıb. Dünen bütün uşaqlardan şeirleri yığdım ki, aparıb evde çap eleyim, seliqeli alınsın. Terslikden printer xarab oldu, dedim, eybi yox, qaytarıb getirerem. Sağolsun, qızım da bir qab suyu boşaltdı stolun üstüne, sizin şeirlerin hamısı suyun içinde. Bezileri vabşe oxunmaz halda idi, deyesen senin şeirin de ele onların arasında itdi, getdi. Qalanlarını da qızıma ceza olaraq tezeden yazdırmışam. Elindeki şeir pisdir ki?
-Yoox,-deye Ayan setirlere göz gezdire-gezdire dillendi,-prosto biraz uzundur. Bir de burada on bir d yazılıb?-vereqi ona gösterdi.
-Baxım,-Aygün müellime vereqe doğru eyildi,-he, yeqin ki, d.dir. Sen istesen a

<< 1 ... 479 480 [481] 482 483 ... 558 >>