onlardan aralandı.
-Çıraq,-deye İsmayıl onu bir künce çekib narahat halda yerinde vurnuxaraq dedi,-sen bu defeki sınaq imtahanına eyni adamla düşeceksen yeqin?
-He, Seville.-onun ne demek istediyini başa düşmese de Eleddin başı ile tesdiqledi.
-Senden bir xahişim olacaq.
-Ona kömek eleyim?-deye Eleddin ona göz vurdu.
-He. Amma bu aramızda qalsın, başqalarının xüsusile de onun bilmesini istemirem.
-Narahat olma, sen demese idin de men ona kömek eleyecekdim.
-Onda ele bil ki, men sene heç ne dememişem.
-Smayl, madam ki, onu hele de sevirsen, bes niye...
-Çıraq, srağagün özün dedin ki sevgi gelib keçicidir, esas ailedir. Ailemiz bizim üçün fedakarlıq elediyi kimi bezen biz de onlar üçün fedalarlıq elemeli oluruq.-İsmayıl susub köks ötürdü, sonra yeniden sözüne davam eledi-Gelen ay toyudur, imtahanlardan kesilse bir il boş-boşuna mektebe gelib-getmeli olacaq.
-Narahat olma, men elimden geleni eleyecem.
-Çox sağol.-İsmayılı elini onun çiynine vuraraq razılıq eledi.
Ele bu vaxt Mirvari müellime sinfe girdi. Onu görcek hamı sonuncu defe salamlaşmaq üçün ayaq üstde durdu. Mirvari müellime onları bele görüb gülümsedi, gözleri doldu. Adeten soyuqqanlı ve mesafeli olan Mirvari müellimenin gözlerindeki kederli tebessüm çoxlarını kövreltdi.
-Salam uşaqlar.
-Salam!!!
-Eyleşin. Evvela her birinizi son zeng münasibetile tebrik edirem. Sizinle acılı-şirinli, davalı-qırğınlı günlerimiz oldu. Siz meni çox hirslendirdiniz, men size çox esebleşdim. Amma bilin ki, men sizden heç vaxt narazı olmadım. Men heç vaxt sizin haqqınızda danışarken cesaret eleyib “Menim sinfim”demedim. Çünki siz mene Refiqe müellimenin emaneti idiniz ve siz de onun adını doğrultmağı bacardınız. Bunu bu güne qeder heç yerde dememişem, amma bu gün burada size açıram. Her defe sizin başınızda bela olanda Refiqe müellime menim yuxuma girirdi, “Müellime, uşaqlara kömek eleyin, onları darda qoymayın.”deyirdi. Bezileriniz çox ağır günler keçirdiniz, çetin sınaqlardan keçdiniz. Amma unutmayın ki, bundan

<< 1 ... 481 482 [483] 484 485 ... 558 >>