mezunları, onların müellimve valideynlerini tebrik eledi, on birlere gelecek heyatlarında uğurlar arzuladı. Bir-iki müellimin çıxışından sonra şeir demek üçün söz on birlere verildi. A sinfi olduğundan ilk şeiri Ayan demeli idi. O heyecanla pilleleri çıxıb kürsüye qalxdı. Hamını salamladıqdan ve öz sinif yoldaşları ve diger on birleri tebrik eledikden sonrqa böyük heyecan ve ürek çırpıntıları ile şeire başladı.
Tökülür gözlerimden
Qem-keder damcı-damcı
Dolanır üreyimde
Kesilmeyen bir sancı.
Sonuncu...
Ders günü yada düşür
Yavaş-yavaş sürüşür
Yanağımdan damcılar.
Dolancaq qelbimde
O illerin hesreti
Axtaracam her yerde
Aldığım o qiymeti.
Gözlerim gezecekdir
O qapının önünde
Qedrini bilmediyim
İlk ve son mehebbeti.
Eziz müellimimim
Qayğıkeş nesiheti
Yene yadıma düşür,
Yene gözlerim dolur,
Dodaqlarım büzüşür.
Yavaş-yavaş sürüşür
Yanağımdan damcılar.
Kesilmeyen sancılar
Dolancaq qelbimde
On bir a sinfine
Qayıtmayacam bir de!
Ayanın ifası hamını kövreltmişdi. En çox da Elini. Hem kövrelmişdi, hem de çaşqınlıq içerisinde ona baxırdı. Bu şeiri axı başqası oxuyacaqdı. Nece olmuşdu ki, şeir Ayana çatmışdı? Şeirin Eliye aid olduğunu bilen bezileri de maraq ve teeccüble ona baxırdılar. Özünü saxlaya bilmeyen Ayan ağlaya-ağlaya mektebe girdi. Hediyyesini anasına veren sevinc de onun arxasınca mektebe girdi. Ayan Xatire müellimeni qucaqlayıb ağlayırdı. Çölde ise a-lar Yusifi gördüklerine hem sevinmiş, hem de teeccüblenmişdiler. Yusif ise onalrın arasında sevincu axtarırdı. Uşaqlardan onun yuxarı çıxdığınıöyrenib izdihamı yara-yara yuxarı çıxıb mektebe girdi. Lakin Sevinci burada göre bilmeyib narahat oldu. Bufete teref getdi. Sevinc Aaynla bufete geden dehlizde idi ve onu sakitleşdirirdi. Sevinci görüb rahatalşsa da Yusif Ayanı ağlayan görcek:
-Ayan, ne olub, niye ağlayırsan?-deye telaşla soruşdu.
Yusif görmek Sevinci hem sevindirmiş, hem de heyecanlandırmışdı. Yusif gelmişdi, amma bir saatdan sonra.
-A, Yusif,-Ayan gözlerini sile-sile ona

<< 1 ... 483 484 [485] 486 487 ... 558 >>