baxdı,-ne yaxşı geldin?
-Ne bilim,-deye Yusif Sevince baxa-baxa,-dedim belke gelmeyime sevinenler olar.-dedi.
-Onda yaxşı elemisen.-ona göz vuran Ayan ayaqlanaraq qalması üçün Sevince işare eledi.
Ayan süretle onlardan uzaqlaşıb foyeye çıxan dehlize burulurdu ki, Eli ile toqquşdu. İkisi de bir-birine deyib yay kimi geri atıldı. Amma gözleri maqnit kimi bir-birini çekdi. Eli bu defe gözlerini qaçırıb ondan aralanmadı, onsuz da bu gözleri bir de görmeyecekdi. Qarşısında yene qoşa qara hörüklü o balaca qız durmuşdu sanki. Eli bir anlıq el atıb onun bantını dartmaq da istedi, amma... teessüf ki, eleye bilmedi. Sebeb bunu elemek üçün kifayet qeder böyümesi deyildi, sevdiyinin gözlerine baxıb ellerini tutaraq sevdiyini deye bilmeyecek qeder çaresiz olması idi. Ne ümidlerle sevmişdi onu, ne xeyalları var idi. hamısı bir heç imiş. Belke de olmayacaq duaya amin dediyi üçün başına bütün bunlar gelmişdi.
Elim göyden enmeyecek,
De yetişsin sesim sene.
Duam göyden enmeyecek
Bir tek ümid sen gönder mene.
Elimizden neden uçub getdi
Ömrümüzun ilk sevgisi?...
Sanki çöldeki mahnı da onlar üçün idi. Ele bu oqtay müellimin esebi sesi eşidildi.
-Bu ne mahnıdır? Buranın mekteb olduğu yadınızdan çıxıb deyesen.
Ayan yene Eliden bir ses çıxmadığını görüb ondan aralandı. Diger terefde ise Yusif hele de Sevince baxır, ondan nese demesini gözleyirdi.
-Sevinc, bir söz demeyeceksen?
-Men sene sözümü bayaq-qapının ağzında dedim, Yusif. Yarım saat. Sen ise bir saata geldin. Bundan sonra gelmese idin de olardı.
-Sevinc, Allaha and olsun ki, men tez gelmek üçün elimden geleni eledim. Terslikden her şey bir-birine qarışdı. Köyneyimi yandırdım, bax, başqa köynek geyinib gelmişem, şalvarıma qoşa-qoşaq xetler salmışam. Men nu güne qeder elime ütü alan adam deyilem. Seher çöreyimi de yememişem, ayaq üstde bir stekan çayı içib gelmişem. Hele açarı axtarmağımı demirem. Ev xarababazara oxşayır, mama günorta gelib evi o halda görse, üreyi tutacaq. Amma men bütün bunlara baxmayaraq

<< 1 ... 484 485 [486] 487 488 ... 558 >>