buradayam, Sevinc,-deye Yusif elini uzadıb onun elini tutdu, gözlerine baxıb-seni sevirem.-dedi.
Sevinc gözlerini qaçırdı. Gec geldiyi üçün Sevince acıqlı idi, amma yene de Yusif burada idi. Ele möhkemce elini tutan eli de buz kimi idi.
-Sevinc, sen de mene nese demeli deyilsen?-deye Yusif onun nezerlerini öz üzerine çeke bildi.
-Neyi demeliyem?
-Meni sevdiyini.
-Bilirsen de onsuz.
-Bilmek ayrı, eşitmek ayrı. Mene bir şans vermirsen?-Sevinc yene gözlerini qaçırdı. Çetin meqam yetişmişdi ve o bir qerar vermeli idi. Anası ile atasının reaksiyasını düşünmeye başladı.-Bilirem, neye göre narahatsan. Men o atanın oğlu ola bilerem amma, onun elediklerini tekrar elemeyecem. Sene söz verirem, seni peşman elemeyecem.
-Meni başqasına deyişmeye cehd elesen, seni öldürerem.-Sevinc gözleri dolmuş şekilde hirsli-hirsli ona baxdı.
-Yox, yox, esla. Bele bir şey elemeye cehd elesem, men özüm-özümü öldürecem. Men sadece seni sevirem ve sevecem de. İndi qerar ver, men eve qayıdım, yoxsa qalım?
-Qal.
-Yeni?
-Ne yeni e, Yusif? Bura qeder gelmisense daha niye qayıdırsan?
-Ele yox. Men seni sevirem. yeni?-Yusif ondan da eyni etirafı gözleyirdi.
-Gecdir e, Ayan da getdi. Anam meni görmese narahat olmayacaq.
-Men ne deyirem ki? Her şey senden asılıdır. Seni sevirem.
Sevinc qulaqlarına qeder qızarmışdı. Onu sevdiyini nece deyecekdi?
-Men de...
-Sen de ne?
-Off, Yusif. Men de seni sevirem.
-Allahım, men yuxudayam? Allahım, sene min şükür. Bundan sonra canımı alsan da olar.-Yusif gözlerini yumub üzünü tavana tutmuşdu. Sözün esl menasında xoşbext idi.-Bu menim bu gene qeder aldığmı en gözel ad günü hediyyesidir.
-Yusif.
-Haycan?
-Olar, bunu helelik bizimkiler de, sizinkiler de bilmesin.

-Nece isteyirsen, sevgilim.
-Sevgilim deme. Men hele bu söze öyreşmemişem. Dost de.
-Nece isteyrisen, dostum.
Bayırda ise Xaver xala Sevincin hele de içeride olmasında narahat idi. Sevinc Ayn üçün içeri girmişdi, amma çöle çıxalı artıq beş deqiqe idi. Xaver xalanı bu qeder narahat

<< 1 ... 485 486 [487] 488 489 ... 558 >>