saatlı bombadır. Heç olmasa içinde ne olduğunu de.
-Duxudur, yeni, Züleyxa demiş, etirdir. Düzdür,-Sevil çekine-çekine,-senin vurduğundan tapa bilmedim, adını da bilmirdim. Amma İnşallah bunu beyenersen.-dedi.
-Sen alacqsan, men beyenmeyecem? Emin ol, men bundan sonra ancaq bundan istifade eleyeceyem.
-Eee... bir de men...-deye Sevil ellerini bir-birine keçirib-sene bir şey...
-Ne, yene hediyye var?
-Yoox, ss...sssöz dey...Ne ise...gedek, zeng vurulub.
-Hee, söz deyecekdin.-maraqla qaşlarını qaldıran İsmayıl-eşidirem.-deye gülümseyerek ona baxdı.
-Yadından çıxdı, daha. Gedek.-deye qızaran Sevil çantasını götürüb araqlanmaq isteyirdi ki, ismayı
-Hara?-deye onu saxladı.-Sözünü dememiş, buraxan deyilem.
-Gecikirik!
-Mene maraqlı deyil!-deye İsmayıl çiyinlerini çekdi.
-Yaxşı,-birteher özünü toplayan Sevil,-men...men....-gözlerini yumub birnefese-men de seni sevirem.-dedi.
İsmayılın sevgisine he deyeli bir ay olsa da İsmayıl bu gün birinci defe idi ki, bu sözü eşirdi. Her qızın qüruruna sıxışdırmdığı ve her oğlanın eşitmeye adet etnediyi (xüsusen, ilk aylarda) bu iki kelimeni eşitmek İsmayılı bele etmeyeceyi qeder xoşbext etmişdi.
İdman dersinin başlamasından beş deqiqe sonra İsmayılla Sevil özülerini zala yetire bildiler. sevil gelmemiş zala girmeyen Züleyxa onu müdafie elemek eçen sebeb de fikirleşmişdi. Onlar ise ne qeder ört-basdır elemeye çalışsalr da üzlerinden xoşbextlik yağırdı. Eli meyus, Yusif çaresiz, İsmayıl ise xoşbext idi. eyni sözleri eyni ardıcıllıqla Ayan, Sevin ve sevil üçün de demek olardı.
Qapı döyüldü. Sevnicek qapıya qaçan Meleyke xala oğlunu görcek:
-A, görün kim gelib? Oğlum, xoş gelmisen?-deye Elini qucaqladı. Sanki kimese eşitdirirdi.
Anasının bu qeribeliyinden evvelce heç ne anlamayan Eli yalnız bir neçe saniye sonra xalası Melahet ve onun qızı Ayanı qonaq otağının qapısında görcek her şey ona melum oldu. Bu günkü mektub telaşından onların geleceyini tamamile unutmuşdu. Olmayan ehvalı daha da pozuldu. Xalası onu

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 558 >>