Düzdü, bilaz özünden lazıdı, amma esas odu Ayanı çox sevi, ona çox deyel velil. Mence Ayan ele indiden xoşbextdi.
-Mense heç de ele demezdim.-Xatire narazı şekilde dodaqlarını büzüb başını buladı.-O da menim kimi özünü xoşbext göstermeye çalışır.-dalğın halda dediyi bu sözün ferqine ele hemin andaca varan Xatire telaşla Xeyala baxdı. Xeyal ise kinaye qarışıq sual dolu baxışlarla ona baxırdı.
-Sen xoşbext deyilsen ki?
-Mm...meen?-Xatire özünü saldığı bu çıxılmaz veziyyetden çıxmağa çalışaraq,-men ne dedim ki?-deye narahat halda yerinde vurnuxdu. Xeyal ise bunun qarşılığında heç ne demir, eyni üz ifadesile ona baxırdı.-Xeyal, niye ele baxırsan? Men ele demek istemedim, sadece biz teze evlenende...
-He, he, yene sen ele demek istemedin, yene men sehv başa düşdüm.-Xeyal kinaye ile onun sözünü tesdiqleyirmiş kimi başını yelleyirdi.-Onda demek istediyin kimi de. Açıq-aşkal de ki, men seninle xoşbext deyilem, sadece mecbulam.
-Xeyal, niye adi sözü davaya çevirirsen? Men xoşbext deyilem demedim. Allaha şükür, ailem, evim, qızım...
-Evin, ailen, qızın,-Xeyal üz ifadesini deyişmirdi,-ele bil bu dediklelin bilinci şexsin ceminde olmalı idi.
-Seninle dalaşmayacam, Xeyal,-Xatire esebi şekilde ayağa durdu,-çünki sene söz çatdırmaq mümkün deyil.
-Hala gedisen?
-Qızımın...ay bağışla, qızımızın yanına.
Xoşbextlik eslinde deyildiyi qeder de elçatmaz deyil. Sadece biz onu elimizde saxlaya bilmirik.
Xelilovların menzili bu gün ses-küylü, qonaq-qaralı idi. Evin kiçik qızı gelin köçürdü. Ona göre de üç ildir adi günlerde sessiz olan bu ikimertebeli, yaraşıqlı menzilde bu gün iyne atsaydın, yere düşmezdi. En yaxın qohumlar dünenden beri gelmekde idi. Evde şadyanalıq, xoş bir abu-hava hökm sürürdü. Seher yemeyini hazırlayan kim, ev-eşiye el gezdiren kim, pal-paltarı ütüleyen kim, deyen kim, gülen kim. Ayan ise bu qeder ses-küyün, qohum-eqrebanın içinde özünü tenha hiss eleyirdi. Oyanandan beri öpüb-qucaqlayanlar, xoşbextlik arzulayanlar, arabir edilen şit zarafatlar onu

<< 1 ... 491 492 [493] 494 495 ... 558 >>