deyişmedi.
-Ohooo,-bu an Reyhan qapıda göründü,-yas evidir, toy evidir, belli deyil. Yezne aşağıda ağac oldu e. Salondakı qız da zeng eleyib deyir ki, tez olun, menim başqa klyentlerim de var.
-Gelirem, gelirem.-deye Ayan nehayet ki, qardaşından aralanıb gözlerini sile-sile çantasını götürerek otaqdan çıxdı.
Gün günorta olmaq üzre idi. Eli ile Rüfet xidmet etdikleri herbi hissenin yerleşdiyi serhed kendinde gezişir, söhbet edirdiler. Bu vaxt küçede futbol oynayan uşaqların topu diyirlenerek gelib Rüfetin qabağında dayandı. Rüfet topu beş-on defe çiledikden sonra uşaqlara qaytardı.
-Hay seni, lap uşaqlığım yadına düşdü,-deye gülümseyerek dostuna baxdı.-Şeçide bele toplaşıb mehellelerarası yarışlar keçirerdik. Darıxdım lap, heble birce bu esgerlik qurtarsaydı.
-Mehelle yarışları üçün darıxmısan, yoxsa?-Eli göz vuraraq ona baxdı.
-Ha o heç da, onun yeri ayrıdır.-Rüfet üzüne xefif gülümseme geldi.
Eli ise eksine qaş-qabağını sallayaraq narahat şekilde addımlarnı saya-saya:
-Mense heç eve qayıtmaq istemirem,-dedi,-bilirem ki, geden kimi nişanlayacaqlar.
-Ha senin cözoo yiyim,-Rüfet elini onun çiynine qoydu,-habu olmadı ki. O Ayan olmasın, bu Ayan olsun. Ne ferqi var, hable bu qismetden qaçmaq olmayandan sonra?
-Ha o olmasın, bu olsunla olmur e, qardaş. Sene deseler ki, ha o Rena olmasın, bu Rena olsun, ferqi olmaz senin üçün?
-Ha indi bir diyan görax,-Rüfet ayaq saxlayıb qaşlarını çataraq düşündü,-heç bele fikirleşmemişdim.
-Görürsen ki, olmur.-Eli derinden köks ötürdü.-Anamdan keçe bilmirem, amma onu da üreyimden...
-Heble, fikir eleme. Allah kerimdir, yaxşı olar. Adam hable bir deqiqe sonra ne olacağını bilmir, sen durub aylar sonranın derdini çekirsen. Heble hisrlenirem, ha.
-Yaxşı, yaxşı, hirslenme.-Eli gülümseyerek elini onun çiynine vurdu.
Maşın yolunu keçen Yusif süretle üzüaşağı irelileyirdi ki, birden aralıqdan çıxan Mehdini görcek duruxdu. Duruxmağına sebeb Mehdini görmesi yox, onu bu veziyyetde, üst-başı toz-torpaq, sement içinde görmesi

<< 1 ... 493 494 [495] 496 497 ... 558 >>