yıxıldı.
-Ay Allah, bu ne idi?!-İsmayıl telaşla maşından düşdü, qorxudan gözleri berelmiş halda bir arxası ona teref yıxılmış qıza, bir de maşınına baxdı. Maşınla qız arasında beş-altı addımlıq mesafe var idi, bu da o demek idi ki, maşın ona deymemişdi. Qorxa-qorxa ona yaxınlaşmağa başladı. Lakin yoldan keçenler ondan daha celd terpenib qızına başına yığılmışdılar.-Ne olub ona?-deye İsmayıl eyni üz ifadesi ile adamları aralayıb özünü ireli verdi.
-Deyesen üreyi gedib.-deye ortayaşlı bir kişi qızın başını yerden qaldırıb üzünü onlara teref çevirirdi ki, İsmayılın gözleri bayaqkından daha iri açıldı. O anın çaşqınlığı ve heyecanı ile diz üstde yere çökdü.-Sevil!-deye onun başını dizlerinin üstüne alıb yanaqlarına vurmağa başladı. Heyecan ve telaşdan üreyi yerinden qopacaq kimi atırdı. Üzünü göye tutdu,-Allahım, axı niye?-deye sesi titredi.
-Onu tanıyırsan?-deye hemin kişi soruşdu.
-He, ssse...ssinif yoldaşım olub. Amma vallah men onu görmedim, birden-bire qabağıma çıxdı.
-Narahat olma, biz de gördük ki, vurmadın, prosto qızın ürek keçmesi varmış. Sen yaxşısı budur onu xestexanaya apar.
İsmayıl oradakıların kömeyi ile Sevili qucağına götürüb maşına doğru getirdi. Arxa qapını açıb Sevili arxa oturacağa uzatdılar. İsmayıl da celd sükan arxasına keçib en yaxın xestexananın yolunu tutdu. Yolboyu gözü arxa oturacaqda olan İsmayıl başına gelenlere inana bilmir, özünü yuxuda sanırdı. Axı bu ne idi? Tale iller sonra Sevili niye onun qabağına çıxarmışdı? Bes göresen o aileli idi? Xoşbext idi? Beyninde bu suallarla İsmayıl Sevili en yaxın xestexanaya çatdırmışdı. İndi de dehlizde telaşla elleri belinde o teref, bu terefe gedib gelirdi ki:
-İsmayıl?-deye arxadan gelen tanış sese arxaya döndü. Kenan teeccüble ona baxırdı.-Sen qayıtmısan? Bes xeyir ola, burada neyleyirsen?
-Kenan,-İsmayıl dar meqamda doğma bir insanı görmüştek ona sarı getdi,-seni mene Allah gönderdi.
-Bizim universitetin bezi müellimleri burad işleyir, biri ile işim var idi. Bes sen niye buradasan?

<< 1 ... 496 497 [498] 499 500 ... 558 >>