susurdu. Ele bu vaxt maşına oturan İlkin maşını işe sala-sala qızlara baxıb:
-İki bacı baş-başa verib ne danışırsınız bele?-deye soruşdu.
-Heeç, ele-bele.-Ayan heç ne olmamıştek sakitce dillendi.
-Deyirem bacımı bundan sonra daha az görecem,-Reyhan da heç ne olmamıştek gülümsedi,-qoy doyunca derdleşim. Sen danış e, ne qeder terledin?
-He, demeli bele baldız,-bir gözü arxada, maşını arxa-arxaya verib esas yola çıxan İlkin qabaq güzgüden Reyhana baxıb biraz kinaye, biraz da zarafatla,-gelen defe salona gedende saçının modelinden evvel pulu ile maraqlan.-dedi.
-Doğrudan?-Reyhanın rengi qaçdı.-Ne qeder tutdu ki?
-Her ne qeder, verilen pulun arxasınca ağlamazlar. Menim üçün pul problem deyil e, prosto qenaet de yaxşı şeydir. Yazıq Asif.-İlkin sonuncu cümleni daha asta terzde köks ötürüb başını bulayaraq demişdi. Lakin Reyhan sözü de, onun üz ifadesindeki menanı da başa düşmüşdü. Ona göre de narazı şekilde yerinde qurdalanaraq qaşlarını düyünleyib üzünü pencereye tutdu. Ayan ise cismen maşında idi. Xeyalı yene de onu uzaqlara, özünün de (onun) yerini bilmediyi yerlere aparmışdı.
İsmayıl maşını birmertebeli, sade görünüşlü bir evin qabağında saxlayıb maşından düşmeye hazırlaşırdı. Bura onların yeni evleri idi. Artıq iki ile yaxın idi ki, doqquz mertebedeki evlerini satıb bura köçmüşdüler. Lakin İsmayıl ilin doqquz-on ayı Vetenden kenarda olduğundan teze evlerine öyreşe bilmemişdi.
-Hara qoydum e, men bu diskleri?-deye-deye sükanın yanındakı gözlere baxmağa başladı. Birden gözü güzgüden arxaya sataşdı. Diskler arxa oturacaqla arxa şüşe arasındakı boş sahede idi.-Tapdım sizi.-deye bic-bic gülümseyerek disklere baxdı. Maşından düşüb arxa qapını açdı. Diskleri götürmek üçün bir xeyli maşının içine doğru eyildi. Onları götürüb maşından çıxırdı ki, birden gözüne qoşa oturacağın arasında parıldayan bir şey sataşdı. Maraqla qaşlarını çataraq ilk baxışda zinet eşyasına oxşayan bu namelum eşyanı götürdü. Ele hemin andaca gözleri yerinden çıxacaq derecede böyüdü, üreyi

<< 1 ... 499 500 [501] 502 503 ... 558 >>