tez-tez döyünmeye, bedeni esmeye başladı. Bu ki, üç il evvel ad gününde onun Sevile hediyye etdiyi güneş klonlu boyunbağı idi! Bu nece ola bilerdi axı?! Bu boyunbağı Sevilden düşmüşdü, bunun başqa açıqlaması yox idi. Amma bes niye Sevildedir? Nişanlı, ya da ailelidirse, niye hele de başqasının hediyyesini saxlayır?-Sevil, niye menimle oynayırsan?!-deye İsmayılın sesi titredi. Boyunbağını ovcunun içine yığıb maşından çıxdı, ellerini beline qoyub ofuldadı. Narahat şekilde yerinde var-gel edib qabaq qapıya yaxınlaşdı, elindekini sükanın yanındakı gözlerden birine qoyub qapını örtüb siqnalizasiyanı yandıraraq fikirli halda eve doğru addımladı.
Bir terefden telefonla danışan Eleddin diger terefden de diqqetle qapılara baxa-baxa pillekenleri qalxmaqda idi.
-He, binanı tapmışam, narahat olma. İndi blokdayam... Yoox, özünün xeberi yoxdur, surpriz eleyecem... He, yaxşı... Davay, sağol.-sağollaşıb bir mertebe de qalxdı.-Aha, tapdım deyesen.-deyib sevincek şekilde boz bir qapının qarşısında dayandı.-Boz qapı, nömre otuz yeddi. Amma bu... bunun yarısı hanı?-deye çaşqın şekilde yuxarıdakı yarımdairesi silinmiş üç reqemine baxdı. Sonra öz-özüne tesdiqleyirmiş kimi,-He de, yeqin bu evvel otuz yeddi olub, sonra üçü silinib.-dedi. Qapının zengini basıb özünü yuxarı pillekene sarı, divarın dibine verdi. Beş-on saniye gözledi. Qapı açılmadı.-Evde yoxdur ki?-deye öz-özüne teeccüblenib yeniden zengi basdı. Bu defe de bir o qeder gözlemeli oldu. Zenge sarı getmek isteyirdi ki, qapı açıldı. Eleddin evvelceden planlaşdırdığı kimi qapı açılan kimi,-Surpriiiizz!-deye qabağa atıldı. Lakin qarşısında dostu yerine qanlayan barmağını berk-berk sıxıb üzünde ağrı ve teeccüb ifadesi ile ona baxan qızı görcek evvelce çaşqınlıqdan gözleri dörd açıldı, sonra ise huşunu itirerek yere yıxıldı.
-Aaa?!-qız teeccüble qışqıraraq geri atıldı.-Bu kimdir?! Ay oğlan,-deye-deye yere oturaraq eli ile Eleddinin qoluna, üzüne vurmağa başladı,-ne oldu size? Off, men indi barmağımın derdini çekim, yoxsa

<< 1 ... 500 501 [502] 503 504 ... 558 >>