idiler.
-Sen ne vaxt evlenirsen?-İsmayıl maraqla Yusife baxdı.
-Hele ne evlenmek? Universitet qurtarmalıdır, esger getmeliyem, sonra gelib iş tapmalıyam.-Yusif elini havada yelledi.-Ölme eşşeyim, ölme. Hele evlenmek qismet olsa.-deye ardınca da köks ötürdü.
-Niye qismet olmur ki?
-Eşi, qayınata yaman çıxdı. İmkanı olsa, toya qeder heç qızını da göstermez.
-Düzeler, fikir eleme. Esas odur qızı sene verib, nişanlamısınız.
-Eşi, ele verdi de. Ailelikle qapılarının dabanını sürtdük, uje qonum-qonşu da dile gelmişdi.-araya sükut çökdü. Yusif maraqla İsmayıla baxıb-Sen danış e, sende ne var, ne yox? Bes senin evlenmek kimi bir fikrin yoxdur?-deye soruşdu.
-Yox e, ne evlenmek? Men sultanlığımı yaşayıram.
-Niye, Esmadan, Ayşeden, bir tük qızı tapmadın oralarda?
-Nç, türk almaram. Eslinde alaram e, prosto evdekiler qoymaz. Öz qızlarımızın suyu çıxıb deye danışarlar. Xasiyyetlerini bilirem de.
-Vabşe deyirem, sevgilin de yoxdur?
-Sevmek, sevilmek, hamısı boş şeylerdir. Ağlın varsa, gez, toz, sonra da tapsınlar bir qız, evlen.
-He, ağzım berk yanıb deyirsen?-Yusif reaksiyasını öyrenmek üçün maraqla ona baxdı.
-Yoox, niye yansın ki?-İsmayıl (guya) onun ne demek istediyini başa düşmemişdi.
Ele bu vaxt onlardan on beş-iyirmi metr aralıda, boş yolda gelen eylecin sesi gecenin sakitliyini pozdu. Bir anlıq duruxub bir-birine baxan Yusifle İsmayıl eyni anda ayaqlanaraq yola doğru qaçmağa başladılar. Bir maşın qabaq ve arxa işıqları yanıb-söne-söne yolun ortasında dayanmışdı. Diqqetle baxanda ise içeride başını sükanın üstünde doladığı ellerinin üstüne qoyan sürücünü görmek olurdu. Yusif onu tanımışdı, ona göre de:
-Hüseyn, Hüseyn,-deye maşının qapısını açaraq telaşla içeri boylandı,-ne olub?
Hüseyn onun sesine başını sükandan aralayıb ona teref baxdı. Gözleri dolmuş, rengi qaçmışdı.
-Eli,-deye sesi titdedi,-Eli...
-Ne olub Eliye?-telaşdan Yusifin gözleri böyüdü.
-Bakıya getirirler...ağırdır...qospitala...komandir zeng...-qeherden sesi tutulan Hüseyn acısını

<< 1 ... 509 510 [511] 512 513 ... 558 >>