yumruqla sükana vuraraq çıxdı.
-Yaralanıb?-İsmayıl da ireli gelerek telaşla soruşdu.
Hüseyn kederli şekilde başını yelledi. Yusif ise ellerile başını tutaraq özünü arxa qapıya söykemişdi. Onları bele gören İsmayıl:
-Özünüzü itirmeyin, yaralanıb da. Esas odur salamatdır. Hüseyn, qardaş, hansı qospitala getirirler?
-Bb...bbilmirem ki,-Hüseyn gözlerini qıyıb düşünmeye başladı,-komandir dedi demeyine, amma...
-Yolda öyrenerik.-İsmayıl ayaqlandı.-Hüseyn, sen keç o terefe, Yusif sen de arxaya.
İsmayılın gösteriş ile Hüseyn diger oturacağa keçerek yerini İsmayıla verdi, Yusif de arxaya oturdu ve belelikle onlar Elinin getirileceyi qospitala üz tutdular.
Az evvel dehşetli qezaya şahid olan küçe indi hadiseye yığışmış adamlarla dolub daşırdı, gecenin sakitlyini polis ve tecili ardım maşınlarının sirenaları pozurdu. Kamaz sürücüsü çaşqın ve heyecanlı halda polislere ifade vererken diger terefden de tecili yardım hekimleri xesteleri maşınlara daşıyırdılar ve maşınlar bir-birinin ardınca gecenin sessizliyini poza-poza yola düşürdüler. Sonuncu maşına ağ gelinliyi al-qırmızı qanın içinde reng deyişmiş, zövqle bezedilmiş saçları indi bir-birine qarışmış Ayan qoyuldu ve maşın digerlerinin ardınca yola düşdü. Haray qopara-qopara gecenin sükutunu pozan bu maşınların sesine aniden göyde peyda olan ve çox da yüksekden uçmayan vertolyotun sesi de qoşuldu. Adamlar onun sesine bir anlıq başlarını qaldırıb teeccüb ve maraqla göye baxdılar. Vertolyotdakı saat yarım evvel döyüşde ağır yaralanıb Bakıya gönderilen Eli idi. O sözünü tutmuşdu, gelecem, men gelmemiş getme, demişdi ve özünü yetirmişdi de. İndi kim bile bilerdi ki, bir-birine paralel geden bu vertolyotla tecili yardım maşınında qelbleri daim bir-biri üçün atan ve bir-birinin hesreti ile yaşayan iki insan var? Eyni yolu gedirdiler. Bes bu yol onları hara aparırdı? Yeni bir ayrılığamı, ya ebedi xoşbextliyemi?
Artıq yarım saata yaxın idi ki, eve çatmışdılar, amma Xeyalgil hele de yolda oyanaraq ağlamağa başlayan balaca

<< 1 ... 510 511 [512] 513 514 ... 558 >>