yorğun görünürsen.
-Seheri dirigözlü açmışıq. Heç olmasa arabir menle İsmayıl mürgülemişik, Hüseyn yazıq heç gözünü de qırpmayıb. Ne vaxt baxırdın, ya pencerenin qabağındadır, ya da kolidorda öz-özüne nese danışa-danışa gezir.
-O da eve getdi?
-Yox e, biz ne qeder mecbur eledikse de olmadı. Qardaşım oyanmamış heç yere getmerem, dedi durdu.
-Caan, Allah Elini onlara bağışlasın. Göresen, Ayan bunu bilse...-Sevinc sonuncu cümleni öz-özüne düşünürmüş kimi dese de Yusif bunu eşitdi. Onu göre de kinaye ile başa düşmemiştek:
-Kim bilse, kim bilse?-deye qulağını ona teref tutdu.
-Heç, ele-bele.
-Ayanın bu söhbete ne dexli var? Onun uje ailesi, eri... Sevinc, bax, eşidem bilem bu barede ona nese demisen...
-Yaxşı da Yusif, peşman eleme. Demedim ki, nese deyecem. Sadece bir anlıq ağlıma Ayan geldi.
-Ne ise sevgilim, seher-seher bir-birimizi incitmeyek. Osuz da it kimi yorğunam. Men gedib bir-iki saat yatım, günorta yene de qospitala qayıdacam.
-Yaxşı sevgilim, özünü çox çox üzme, yaxşı?-Sevinc yenifden elini onun üzüne apardı.-Dualarımız onunladır, inşallah tezlikle özüne geler.
-Amin.-deye Yusif elini onu elinin üstüne qoydu.-Yuxumua gel ha.-deye ona göz vuraraq pillekenlerle yuxarı qalxmağa başladı.
Saat doqquza yaxınlaşırdı. Seher yemeyi üçün süfreni hazırlayan Sevda diger terefden de bacısını sesleyirdi. Sevil saçlarına el gezdire-gezdire otağından çıxdı.
-Mama durmayıb?
-Durub, aşağı düşdü.
-Nece görünürdü?
-Vallah “yaxşıyam” deyirdi.
-Gerek bu gün onun dermanlarını alım. Dünen o qeder aptek gezdim, amma tapa bilmedim. Hele iş üçün de baxmalıyam. Zülüşgil terefde bir mağazaya satıcı qız axtarılır, gerek ora deyim.-Sevil danışa-danışa saçını yarım-yarımçıq hörüb evin çöl qapısına yaxınlaşdı.
-Düz emelli çörek ye, sonra evden çıx. Yene de bir klok dermanla üstüme qayıtma.
-Sus, sencanı, mama eşitmesin.-Sevil geri dönüb elini dodaqlarının üstüne apardı.
-Mamanın eşitmesini istemirsense, qarnını doyurmamış evden çıxma.
-Yaxşı, marahat olma.-Sevil

<< 1 ... 515 516 [517] 518 519 ... 558 >>