baxdı.
-Astanovkada qarşılaşmışdıq e, men, Leyla, siz Kenan. Onda men sizi bir gün evvel gördüyümü deyende Leylagil gülmeye başladılar, sonra da siz pert oldunuz. Inanın ki, o günden beri men özümü çox pis hiss eleyirem.
-Yox, yox, o ne sözdür? Men pert olmadım ki, prosto sinif yoldaşıma göre narahat idim, ona göre ele fikirli idim.-Eleddin özünü o yerlere qoymurdu.
-Bunu bilmeyim yaxşı oldu, heç olmasa vicdanım rahatlaşdı. Sinif yoldaşınız nece oldu, sağaldı?
-Şükür Allaha, özüne gelib indi, yaxşıdır.
-Çox şükür.
-Leyla haradadır, sizinle deyildi?-Eleddin çekine-çekine soruşdu.
-Biz hemişe bir yerde olmuruq ki. Prosto keçen defe bizden onlara gedirdik, ona göre bir yerde idik.
-Hmm, lap yaxşı.-deye yüngülce köks ötüren Eleddin fikirli-fikirli başını yelleye-yelleye üzünü yeniden pencereye tutdu ve yolboyu onlar demek olar ki, heç ne danışmadılar. Eleddin gözünü pencereden, Ilahe ise ondan çekmirdi.
Sevil artıq on güne yaxın idi ki, kiçik kitab-defter dükanında işe başlamışdı. Dükan Züleyxagile yaxın olduğundan o da vaxt tapdıqca ona baş çekirdi. Züleyxa yene Sevilin yanında idi ve onlar söhbet edirdiler ki, bu vaxt qapı açıldı ve Sevinc içeri girdi.
-Bıy, Sevinc?-deye Sevil onu görüb sevincek ayağa qalxdı.
-Qızlar, necesiniz?-Sevinc mehribanlıqla yaxınlaşıb onlarla görüşdü.-Yeni işin xeyirli olsun, gözelim. Keçen defe yolda Zülüşü gördüm, o dedi. Gelmek isteyirdim, amma qismet bu güne imiş.
-Çox sağol, xoş gelmisen.
-Ayan necedir, Sevinc?-deye bu vaxt Züleyxa dillendi.
-Ayandır da,-bayaqdan gülümseyen Sevincin üzüne yene bulud çökdü, ah çekerek,-hele de yatır.-dedi.
-Caan, keçen defe Zülüşden eşitdim, pis oldum. Bes hekimler ne deyir?
-Ne deyecekler, dua eleyin ki, oyansın. Deyirler ki, bizim de elimizden bir şey gelmir.
-Hansı xestexanada yatır? Biz Seville onun yanına getmek isteyirik.
-Yox ay, Zülüş, hara gedirsiniz? Yanına aile üzvlerinden başqa heç kimi buraxmırlar. Allah qoysa, oyansın, eve çıxsın, sonra yığışıb bir yerde gederik.
-Amin.

<< 1 ... 523 524 [525] 526 527 ... 558 >>