Teki.-deye qızlar ah çekdiler.
Ismayılla Kenan Ismayılın atasının maşını ile eve qayıdırdılar.
-Zerife ile ayrıldınız, he?-deye Ismayıl çekine-çekine Kenana baxdı.
-He, uje bir aydır,-Kenan köks ötürüb sözüne davam eledi,-atası imkan vermedi.
-Atası? Onun atası ölmemişdi?
-Yoox, amma ölen kimi bir şey idi. Türmede idi. Çıxandan sonra ata olduğu yadına düşdü, qeyretlendi de, guya. Qızından el çekim deye üstüme adam gönderib meni döydürdü de. Sonra evdekiler xeber tutub polise vermek istediler, men qoymadım. Zerifeye göre. Bu defe de evdekiler üstüme düşdüler ki, o qazdan ayrılacaqsan. Amma men ayrılmaq istemirdim. Ele Zerişin özü de dedi ki, ayrılsaq yaxşıdır, atam qardaşımdan da beterdir. Men istemirem ki, sene bir şey olsun. Vo obşim, seve-seve ayrıldıq.-danışdıqxa Kenanın sesi titreyir, nefesi daralırdı.
-Qismet bele imiş,-onun pis oluduğunu gören Ismayıl elini onun çiynine vurdu,-bezen bezi şeyler bizden asılı olmur.
Bir müddet heç biri danışmadı. Sonra Kenan ağlına nese gelmiştek üzünü Ismayıla tutdu.
-Men sene çoxdandır bir şey demek isteyirdim, amma terslikden seni görende yadımdan çıxırdı. Qoy yadıma düşmüştek deyim.
-Hmm, nedir o ele?-Ismayıl maraqla ona baxdı.
-Sen keçen defe Sevili xestexanaya getirmişdin e, biz de orada qarşılaşmışdıq.-Sevilin adını eşiden Ismayılın bedenine bir ürperti geldi, yene de özünden ixtiyarsız üreyi esmeye başladı. Üzü içinden ferqli bir hal almış, qaşları düyünlenmişdi.-Sonra sen dermanları alıb mene verdin, getdin. Men de Sevil ayılana qeder orada qaldım. Ayılanda özünden soruşdum ki, bes nişanlından, erinden kimi çağırım ki gelib seni aparsın?
-Kenan,-Ismayıl içinde yaranan gerginlikle özünden ixtiyarsız sesini qaldırdı,-ondan mene ne?!
-Ismayıl,-ondan ferqli olaraq Kenan daha sakit şekilde dillendi,-Sevil erde deyil.
Bunu eşitmesi ile Ismayılın eylecin basaraq maşını saxlamağı bir oldu.
-Yavaşş!-bir elile tehlükesizlik kemeri, digerile maşının qapısından tutub özünü gücle saxlayan Kenan gözlerini yumub

<< 1 ... 524 525 [526] 527 528 ... 558 >>