Hüseyn indi de palatada, onun yanında idi. Birden qapı açıldı ve Meleyke xala üzünde tebessüm içeri gire-gire:
-Menim igid oğlum necedir bu gün?-deye Elinin halını xeber aldı.
Seni gördüm lap yaxşı oldum, anam.-deye Eli de anasını görcek gülümsedi.
-Indi daha da yaxşı olacaqsan. Tap görüm, sene kimi getirmişem?-artıq içeride olan Meleyke xala bunu deyerken güle-güle hem de çöle baxırdı.
-Kimi?-deye Eli de reflektiv olaraq gülümseyir, bir anasına, bir de qardaşına baxırdı.
-Ayanı getirmişem e, Ayanı.
ayının adını eşitmesile Elinin özünden ixtiyarsız dikelib qapıya boylanması bir oldu.
-Ayanı?-deye gözleri parıldadı.
Içeri giren heqiqeten de Ayan idi, amma Elinin xalası qızı olan Ayan. Onu görcek bayaqdan az qala qanadlanıb uçan Elinin sanki qanadlarını qırdılar. Dodaqları yığıldı, qaşları çatıldı. Esebi halda yerinde vurnuxaraq qardaşına baxdı. Qardaşı ondan daha sakit görünürdü, olan göre de sebrli olması üçün Eliye göz-qaş eleyirdi. Artıq on günden çox idi ki, xalasıgil burada idi ve Eli de bunu bilirdi. Amma nedense indi anası Ayan deyende ağlına qeyri-ixtiyari öz Ayanı gelmişdi. Amma onun gelmeyeceyini de bilirdi. Ve yavaş-yavaş gözü qapıda qalmağın ne demek olduğunu başa düşürdü. Iller evvel Ayanı da onu bele gözlemişdi. Xalası qızının ardınca içeri xalası Melahet de girdi, Eli ile görüşüb halının xeber aldı. Boğazdan yuxarı gülümseyerek razılıq eleyen Elinin ehvalı ise tamam telx olmuşdu.
Xatire özüne gelenden beri Xeyal her gün xestexanada, onun yanında olur, gününün yarıdan çoxunu burada keçirirdi. Indi de onun yanında idi ve Xatire telefonda qızının şekillerine baxırdı.
-Canım qızım, men görmeyeli gör nece böyüyüb.-deyir, gözleri dolurdu.-Xeyal, ne olar, sabah onu getir de. Men hekime deyerem, başa düşer, icaze verer.
-Heyatım, men de billem e başa düşe, icaze vele.-deye Xeyal onun gözünü silir, yanağını oxşayırdı,-amma men qolxulam ki, Gülayımız seni gölse ağlayacaq, getmek istemeyecek. Sen de pis olacaqsan, seni gölüb men de. Iki-üç gün de

<< 1 ... 526 527 [528] 529 530 ... 558 >>