göredir?-deye Xatire müellime qolunu ondan qurtarmağa çalışaraq soruşdu.
-Xeyaldır, rayaldır, nedir o, müellim parçasına göredir?
-Heeyy, danışığına fikir ver. Birincisi bir müellim haqqında danışırsan. İkincisi de ki, sene hesab veresi deyilem. Ne elediyimi özüm bilerem. Menden uzaq dur. Ele eleme ki, seninle polis danışsın.
-Nedir, meni polisle qorxudursan? Yaxşı, indilik get,-deyi Ülvi onun qaağından çekildi,-amma mene de Ülvi deyerler. Men bu işi bele qoysam gerek adımı deyişim.
Xatire müellime daha onu eşitmek istemirdi. Ona göre de süretle ondan uzaqlaşmağa başladı.
Axşam saat altıya on beş deqiqe qalırdı. Hemişekinden ferqli olaraq Yusif bu gün hazırlığa hamıdan tez gelmiş, binanın qarşısındakı çardaqda tek oturmuşdu. Hem Cavid ucbatından Sevince heç ne deye bilmediyi üçün, hem de Elinin işlerini korladığı üçün meyus idi. Dirseklerini çardaqdakı dairevi masaya, üzünü ise ellerine direyib uzun-uzun düşünürdü.
-Yusif, ne yaxşı tez gelmisen?-gelen qefil ses onu fikrinden ayıltdı.
-Ceyran,-deye Yusif sese teref baxdı,-bes sen ne yaxşı buradasan?
-Meen?- Ceyran özünden emin şekilde gülümsedi.-Men hemişe bu vaxtı burada oluram da. Senden ne eceb?-keçib Yusifle üz-üze oturdu.
-Sevincin gözüne görünmemek üçün tez gelmişem.-deye Yusif köks ötürdü.
-Sevincin gözüne görünmemek üçün?-deye Ceyran qaşlarını çatdı.
-Ne sen soruş, ne men cavab verim.
-Uje gecdir, men soruşdum. İndi növbe senindir. Cavab ver görüm, ne olub?
-Bilmemiş olmazsan, bu gün sevgililer günüdür. Men de olmayan sevgilime hediyye almalıyam. Ona göre de Sevincin gözüne görünmemek üçün evden tez çıxmışam.
Gözlerini qıyıb biraz düşünen Ceyran:
-Hmm, deyesen başa düşdüm. Demeli, Sevinc ele bilir ki, senin istediyin qız var ve sen ona hediyye almalısan. Amma eslinde ele biri yoxdur ve sen de ona yalan danışmısan?-deye maraqla Yusifin üzüne baxdı.
-Bütün qızıl medallar sene haladır. Baş işleyir de.
-Yaxşı, bes niye yalan danışmısan?
Yusif dinmedi. Ceyran ise Yusifin keçen defe “Onun

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 558 >>