Ayan köks ötürerek soruşdu.
-He, amma heç vaxt razı olmayıb. Çünki uzun müddet qızın anası ile iş yoldaşı olublar ve araları heç de yaxşı olmayıb.
-Bes indi o qız haradadır, ailelidir, ya...
-Xestexanadadır.-deye bu defe Gülnar gözlerini zillediyi nöqteden çekmeyerek köks ötürdü.
-Xestexanada? Niye?
-Eli yaralanan gün qızın toyu olubmuş. Amma toydan eve qayıdanda qezaya düşübler, bey ölüb, qız da ağır yaralanıb. Indi de komadadır.
-Eli bilir?
-Heç Eliye demek olar? Eliye de qızın qardaşı qan veribmiş, Hüseyn onda öyrenib. Hem de ki qız mamanın işlediyi xestexanadadır.-Gülnar gözlerini yerden çekib Ayana baxdı.-Bax, sen istedin, men danışdım. Amma ne olar, sene dediyimi heç kim bilmesin. Sen de unut. Görürsen ki onlar bir-birilerine qismet deyiller. Ne bilirsen, belke her şey ele senin üreyince olacaq?
-Narahat olma, heç kim heç ne bilmeyecek. Bir de düz deyirsen, hele bilmek olmaz. Kime niyyet, kime qismet.-deye Ayan adaşı ve eyni zamanda reqibinin şekline baxaraq qerarlı şekilde başını yelledi.
Aradan keçen bir neçe günde Elini qospitalda saxlamaq ne qardaşı, ne de dostları üçün asan oldu. Ele hey durmadan "Meni onun yanına aparın." deyirdi. Iller evvel barışmalı olduğu taleyine indi üsyan eleyir, Ayanın başına gelenlerde özünü günahkar sayırdı. Başdan, en başdan özünde biraz cesaret tapıb ona üreyini aça bilseydi, Ayan indi komada olmayacaqdı deye düşünürdü. Bir terefden ağlayıb-saxlayaraq özünü günahlandırsa da diger terefden de onun heyata qayıtması üçün Allaha dua eleyirdi
O daha evvel de Ayan üçün dualar elemişdi. Yanında olmasa da xoşbext olması üçün defelerle Allaha el açmışdı. Amma indi başa düşürdü ki o duaları heç de içden elemeyib. Bele olmasa idi Ayan heqiqeten de xoşbext olardı. Bunda da özünü günahlandırırdı. Indi ise içden, sidq dilden Allaha el açır, onun ayılmasını dileyirdi. Belece dua eleyirdi ki qardaşı içeri girdi.
-Nebiyev hazı...-Elini gözlerinin yumaraq lerini göye açmış veziyyetde görüb susdu. Eli ise onun sesini eşitmişdi.

<< 1 ... 532 533 [534] 535 536 ... 558 >>