yaxşıyam.
-Lap yaxşı. Bes niye buradasan? Maman axşamüstü gelecek.
-Eee..şey...men eslinde Aya...
-Südabe hekim,-bu vaxt Xeyal özünü yetirdi,-o bizim tanışdı.
Südabe hekim maraqla bir Eliye, bir de Xeyalla Hüseyne baxdı. Xeyal yaxınlaşaraq onu azca kenara çekdi ve qulağına nese pıçıldamağa başladı. Xeyal dedikce hekim de heyretle qaşlarını çatır ve Eliye baxırdı. Nehayet Xeyal onun meseleden agah edib qurtardı.
-Bele de,-deye hekim maraqla dodaqlarını büzdü,-bilirsen cavan oğlan,-deye sonra teessüfle Eliye baxdı,-bezi şeyler menden asılı deyil. Bunlar ailevi meseleleedir. Rehmetlik Ilkinin anası menimle işleyir, bu qız hele de onların gelini sayılır. Yeni yaxşı çıxmır.
-Başa düşürem.-deye Eli yüngülce köks ötürüb başını aşağı saldı.
Xeyalla Hüseyn de meyus şekilde bir-birilerine baxdılar. Südabe hekim aralanıb getmeye başladı. Amma sonra ne düşündüse geri döndü.
-Bu qız onsuz da komadadır, ya oyanacaq, ya da ki... Gel menimle.-deye Eliye işare eledi.
-Ne?-ümidini tamam üzmüş Eli bunu eşitcek teeccüb ve sevincle ona baxdı.
-Onu görmek istemirsen?
-Iss...issteyirem.
-Onda menimle gel. Amma sadece beş deqiqe ve ele ele ki Ayan oyansın.-deye hekim ona göz vurdu.
Beli, bu yol Ayana gedirdi. Hekimin arxasınca düşüb getmeye başlayan Eli üçün nedense dehlizden palataya qeder olan bu beş-altı addımlıq yol bitmek bilmirdi. Nehayet Ayanın olduğu reanimasiyanın qapısı açıldı ve Südabe hekimle Eli ard-arda içeri girdiler. Bu görüş, bu sehne üçün Eli özünü çox hazırlamış, heyecanlanmayacağına dair hem qardaşına, hem de özüne söz vermişdi. Lakin içeri girib Ayanı görer-görmez her şeyi unutdu. El-ayağı yerden kesildi, üreyi uçundu. Özünü divara söykeyib dolmuşdu gözlerle ona baxdı. Bir anlıq ele bildi ki yuxudadır. Ayanı sonuncu defe hündür bir qayalığın üstünde, uçurumun dibinde görmüş, son anda elini tutaraq yıxılmağa qoymamışdı. Kim bilir, belke bu da yuxu idi? Belke Ayan yene de uçurumun dibinde idi?
-Orada durma, gel otur.-deye Südabe hekimin sesi onu ayıltdı.

<< 1 ... 536 537 [538] 539 540 ... 558 >>