barmağının ağrısını çekir, diger terefden de uşağa acıqlanırdı.
-Ne olub, yene dayı-bala sesiniz bloku götürüb?-Yasemen güle-güle otağın qapısında göründü.
-Bu oğluna bir söz de de. Deyir ki Sevinc menimdir.
-A, Yusif, ayıb olsun sene,-Yasemen ona baxıb gülür, başını bulayırdı,-adam da uşaqla uşaq olar?
Bu vaxt qapı zeng çaldı. Qapının açan Yasemen çox keçmedi ki içeri boylanıb Yusifi sesledi.
-Yusif, Sevinc seni çağırır.
Sevincin adının eşitcek balaca Ramil dayısından da tez ayağa durub qapıya doğru qaçdı.
-Sevinc, Sevinc!-deye özünü onun qucağına atdı.
-Üreyim, niye ağlamısan sen?-onun ağladığını gören Sevinc üz-gözünü silerek soruşdu.
-Niye olacaq, bayaqdan dayı-bala "Sevinc menimdir."deye bir-birilerini qırırlar.
-A, Yusif, inanmıram sene, buna göre uşağı ağlatmısan?
-Uşaqdır o? Buna bax, barmağımı dişleyib.
-Sevinc, qapıda durma, gel içeri.-deye Yasemen onu içeri devet etdi.
Sevinc içeri girdi. Hele de onun qucağında olan Ramil ise dayısına dil çıxararaq:
-Sevinc menimdir.-deye acıq verirdi.
-Telefonu niye açmırsanm ay Yusif?-Ramilin başını sığallayan Sevinc sonra Yusife baxdı.
-Telefonu?-Yusif ciblerine el atdı.-Heç bilirem ki telefon haradadır? Ne olub ki?
-Muştuluğuma ne verirsen?
-Ne verecem, de, gelen kimi özü atıldı da qucağına. Ne olub ki?
-Ayan komadan ayılıb.
-Ne, ne yaxşı?!-deye Yusif sevincinden nişanlısı
sına teref gelmek isteyirdi ki Ramil eli ile onu geri iteledi.
-Eee! Gelme! Sevinc menimdir!
-Buna bax sen! Bir balaca boyu ile nişanlımı menden qoruyur.-Yusif ters-ters Ramile baxdı. Sonra üzünü Sevinc tutub-Sen haradan öyrendin?-deye soruşdu.
-Xatire müellime zeng elemişdi.
-Göresen, Eli oyadıb onu?-Yusif öz-özüne düşünmeye başladı.
-Ne Eli?
-He, men sene dememişem axı,-fikirden ayılan Yusif Sevince baxdı,-Eli bu gün Ayanın yanına gedecekdi.
-Pissen sen, Yusif. Bele bir şeyi mene dememisen.-Sevinc incik ve hirsli halda ona baxdı.
-Pissen sen.-balaca Ramil de ona qoşulub dayısına dil çıxardı.
-Ele oldu, ele oldu?

<< 1 ... 542 543 [544] 545 546 ... 558 >>