danışırdı.
-Men indi bu sepi neyleyim? Atımmı, sene qaytarımmı? Uff, Sevil. Ne isteyirsen menden? Niye yene de qabağıma çıxıb ağlımı, fikirlerimi, hislerimi qarışdırırsan? Men sen xoşbext olasan deye senden ayrıldım, sen niye xoşbext olmadın? Ne öz heyatını qurdun, ne de mene imkan verdin. Gücle özümü toplamışdım, gücle seni unutmuşdum, sen niye bele eledin?
Emisigilin binalarının qabağına çatan Leyla onların pencerelerine boylana-boylana telefonda Ilahe ile danışırdı. Ilaheye onu aşağıda gözlediyini deyib telefonu söndürdü. Onu çantasına qoyub başını qaldıranda qarşıdan ona teref gelen Eleddini gördü. Hem sevinmedi, hem de biraz narahat oldu. Çünki Ilahenin danışdıqlarından Eleddinin ondan incidiyini başa düşmüşdü. Lakin bunu biruze vermemeye çalışaraq saxta da olsa gülümsemeye başladı.
-Salam,-Eleddin ona çatdı, lakin onun üzünde saxta tebessüm yox, heqiqi inciklik var idi.
-Salam, necesen?
-Bele de. Sen necesen?-Eleddin elleri belinde yuxarı baxa-baxa-Emingile gelmisen?-deye soruşdu.
-He, Iloşu gözleyirem. Sen de yeqin dostungile gelmisen?-deye Leyla başı ile bloku gösterdi.
-He. Ne ise, helelik.-Eleddin aralanmaq isteyirdi ki Leyla onu sesleyerek saxladı.
-Eleddin, kitablara göre sağol. Seni de ora qeder yorduq.
Sanki Eleddinin başına keçen defeki günden vurdu. Yene sendeledi, nefesi daraldı, yene ağlına eyni şeyler geldi. O bu gün zahiren olan incikliyini dile getirmeyecekdi, Leylanın qelbini qırmayacaqdı. Amma Leylanın sonuncu cümlesi sanki onun şübhelerine möhür vurdu, özünü ele salınmış, istifade olunmuş kimi hiss eledi. Geri dönüb biraz incik, biraz da kinayeli şekilde:
-Yorduq nedir, hem de teeccüblendirdiniz.-dedi,-Men orada se...
-Bilirem, kitabları götürmeye men gelecekdim, amma ele alındı ki Ilahe gelmeli oldu. Bir de Iloş sene "sen" deye müraciet eleyib, bu da senin xoşuna gelmeyib. Bu biraz sene qeribe gele biler, amma emim qızı sen fikirleşdiyin şit qızlardan deyil. Sadece çox semimidir, olduğu kimidir. Eslinde tanısan, nece biri

<< 1 ... 551 552 [553] 554 555 ... 558 >>