eleyerek elini buraxmasını dedi. Yusif ise guya hele indi ferqine varırmıştek üzr isteyerek onun elini buraxdı. Lakin elinin yalın olması gözünden qaçmadı.
-Elceklerin hanı?
-Çantamda.-deye Sevinc çantasını açmağa başladı.-Bes seninkiler hanı?
-Yadımdan çıxdı. Evden de telem-telesik çıxdım.-deye Yusif ellerini cibine saldı.
Lakin onun gömgöy göyermiş barmaqları sevincin gözünden qaçmadı. Düşündü ki, sevdiyi üşüyerken o isti elcekde geze bilmez. Ona göre de elcekleri çantasından çıxarar-çıxarmaz qesdle ikisini de elinden yere saldı. Bextden külek elcekleri palçığın içine atdı. Yusif buna göre onu danlasa da Sevinc buna meyus olmadı. Eksine ellerini cibine salıb gülümsemeye başladı. Sanki iliklerine qeder işleyen soyuq yox, sevgisi idi.Bu hadiselerden bir hefteye yaxın vaxt ötdü. Artıq fevral ayının üçüncü on günlüyü başlamışdı. Kiçicik derdlerini gözlerinde böyüden on bir a sinfinin şagirdlerinin qayğısız günleri ise hele davam edirdi.
Sevili düşüne-düşüne mektebe telesen İsmayılın gözü birden qabaqda geden Eliye sataşdı.
-Eli,-deye onu sesledi.
Onun sesine dönüb arxaya baxan Eli:
-Smaylik, sensen?-deye gülümsese de dilxor olduğu her halından belli idi.
İsmayıl özünü ona yetirib görüşe-görüşe:
-Ne olub, yene qaş-qabağın yer süpürür? Xalaqızı getmeyib hele?-deye soruşdu.
-Xalaqızı getmekle deyil ki, anam ki buradadır. Onlar gedenden sonra daha baş-beynim xarab olub. Ayan bele eledi, Ayan bele dedi, Ayan bunu apardı, bunu getirdi. İnan qışqırmamaq üçün özümü gücle saxlayıram. Hüseyn de arabir halımı görüb söhbeti deyişmese lap deli olaram.
-Vay, vay, vay. Seninki de lap yağışdan qaçıb, yağmura tutulmaqdır ki. Yaxşı, bes Yusif neyleye bildi?
-Sencanı, onun adını çekme.-Eli narazı halda ellerini yana açdı.-Onsuz da elinden yanıqlıyam. Bir heftedir, qorxusundan yanımda herlenmir.-Eli bir qeder susdu. Sonra yadına ne düşdüse maraqla İsmayıla baxıb,-Soruşmaq ayıb olmasın, size ne olmuşdu dünen? Sevil niye küsmüşdü?-deye soruşdu.
-Sevildir de.-deye İsmayıl

<< 1 ... 55 56 [57] 58 59 ... 558 >>