büzdü.-Köhne variantdır. Düzü, bu fikir seher de menim ağlıma gelmişdi, amma sonra fikirleşdim ki, yox menlik deyil. Birini seve-seve başqa birinin ahını ala bilmerem.
-Aye, sene kim deyir ki, kiminse ahını al? Prosto o qızla bele salam-eleyk quraqcaqsan, aradabir söhbet eleyeceksen. Ayan da ele bilecek ki, onunla senin aranda nese var. Eger o da seni sevirse, reaksiyasını o deqiqe bildirecek.
-Bes sonra? Deyek ki, men bele eledim, o da o deqiqe reaksiya verdi. Men aparıb o mektubu ona verende üzüme tüpürüb demez ki, meni ele salmısan? Bes onu sevirdin?
-He, desin de. Sene kim deyirk i, boynuna al? De ki, sevmirdim, tanış idi, söhbet eleyirdim. Meger qızla-oğlan söhbet eleyirse, salamlaşırsa, mütleq sevgili olmalıdırlar? Bir de ki, onun bele demesi senin xeyrine. Demeli sene qarşı nese hiss eleyir, senin her hereketini izleyir ki, qısqanır da.
Yusif danışdıqca Eli çenesini ova-ova gözlerini qıyıb düşünür, beyninde onun dediklerini ölçüb-biçirdi.

Cebr dersi idi. Artıq on deqiqeye yaxın idi ki, bütün sinif Eleddinin misalı ehll eleyib qurtarmasını gözleyirdi. Şakir müellimin sebr kasası ise daşmaq üzre idi. Hemişe lövheye çıxmağı ile misalı hell edib oturmağı bir olan Eleddin bu gün nedense heç cür fikrini toplaya bilmirdi. Şakir müellim ve uşaqlar ne qeder yerden gösteriş verib kömek elemeye çalışsalarsa da bu ona xeyir elemir, eksine fikrinin daha da dağılmasına sebeb olurdu. Eleddin reqemlerin içinde itib-batmışdı. Onun bu misalın öhdesinden gele bilmeyeceyini yeqin eden bezi uşaqlar ise tez-tez ellerini havada yelleyir, çıxıb misalı hell elemeye can atırdılar. Hemişekinden ferqli olaraq Şakir müellim bu defe onların bu isteyini heyata keçirmedi. Biraz esebi, biraz da bezgin halda Eleddine dedi:
-Qoy o tebaşiri yerine, keç arxaya!
-Ne?-onsuz da gerginlikden ağlamaq üzre olan Eleddin teeccüble ona baxdı.
-Sene dedim ki, keç arxaya, divarın dibine.
-Niye e, müellim?
-Aye, keç deyirem, keç de!
Bir müellime, bir de yoldaşlarına baxan Eleddin ayaqlarını

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 558 >>