baş-başa verib derdleşirdiler.
-Yuxuda görürem ki, bele kimi bir sinifdeyem, guya imtahan verirem. Bayırdan da sesler gelir. Qulaq verib görürem ki, papa ile mama dalaşır. Men de başlayıram ağlamağa.-deye Günay bacısına yuxusunu danışırdı.
-He, men de senin ağlamaq sesine oyandım. Heç men de düz-emelli yuxular görmürem.
-Bilmirem, evdekileri fikirlıeşim, ya imtahanı?
-Ele men de.-deye Nuray ah çekerek başını yelledi.
-Sen şükürlüsen ki, en azından imtahana Qemerle düşmemisen. İndi kömek elemesem, birinin üstüne beşini de qoyub ilboyu danışacaq.
-He.-dese de sanki Nurayın fikri başqa yere getmişdi.
-Sen mene qulaq asmırsan?-deye bacısı onun qolunu dümsükledi.-Hara baxırsan?
Nuray bacısına Eleddini işare eledi. o, elini çenesine direyib kitab oxuyurmuş kimi görünse de gözü çöldeki pencerenin qabağında söhbet eleyen, arabir de gülüşen Leyla ile Kenanda idi. Hele bir hefte evvel onu unutmağa, bir ders evvel de uzaqlaşıb özüne kenardan baxmağa qerar veren Eleddin heç cür iradesini toplaya, görmezden gele bilmirdi. Nuray bacısına teref eyilib:
-Narahat olma,-dedi,-şexsi heyatı ile imtahan arasında qalan tekce biz deyilik.
-Eleddinin de şexsi heyatı olarmış.-Günay da bacısına teref eyildi.-Yazıq uşaq.
-Maraqlıdır e bu hansı ara özüne gelib Leylanı gördü? Nece oldu, heç ağlım kesmir.
-Nece olacaq? Kitab-defterlerin içinde itib-batmağa başlayanda, bir de suda nefessiz qalan adamlar kimi tez başını havaya çıxarıb, görüb ne, bıııy Leyla? Mauqli ilk Ceyni gören kimi bu da Leylanı görüb de. Yeni ilk gördüyü Qemer ya da Günel olsaydı, ona da vurulacaqdı.
Onun bu sözüne ikisi de gülüşdü. Lakin qefil arxaya dönen Eleddin istehza ile onları süzüb:
-Qızlar,-dedi,-deyesen siz de gözünüzü açanda ilk Qemerle Güneli görmüsünüz. Getdikce onlara oxşamağa başlayırsınız.-sonra ayağa qalxaraq sinifden çıxdı.
Ekizler ise hem pert, hem de teeccüble bir-birilerine baxırdılar.
Yusif Elinin derdine çare tapsa da indi de Ayanı qısqandırmaq üçün qız tapa bilmirdi. Bu qız hem

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 558 >>