halda yerine qayıtdı. Yusif öz-özüne gülümseye-gülümseye gözlerini partaya dikmiş, Asya ile Sevinc ise heç ne anlamadan onlara baxırdılar.
Elleri qoynunda pencereden çöle boylanan Züleyxa yaman fikirli idi. Emisi yene de zeng eleyib atasını yola getirmek üçün min dil tökür, min şert kesirdi. Buna göre de evde her gün söz-söhbet düşürdü. Anasına ses çıxara bilmeyen qardaşı Ehmed de xelvete düşen kimi Züleyxanın üstüne düşür, oxumaqdan el çekmesi üçün onu qorxudurdu. Züleyxanın özünü xoşbext ve rahat hiss eleyeceyi yegane yer mekteb idi ki, burada da Yusifin istehzalı baxışları, iyneli atmacaları onu canından bezdirirdi. Amma o “canından”bezmemişdi. Dönüb birlikde misal hell eleyen Seville İsmayıla baxdı.
-Ehh bacı, heç özün de bilmirsen ki, nece xoşbextsen. Yanında seni seven, seni düşünen biri var. O heç vaxt seni tek qoymayacaq. Belke ele arzuladığın ressamlıq tehsilini de aldın. Menim ise ne oxumaq şansımvar, ne de sevilmek. Yusif ve Züleyxa,-deye öz-özüne qemli-qemli gülümsedi,-taleyimiz de adlarımıza çekib.
Zeng vuruldu. Sinfe giren Xatire müellime uşaqlarla salamlaşdı. Bu an gözü defterdekileri Sevile berk-berk başa salan İsmayıla sataşdı. O ayaq üstde olsa da fikrini elini defterden, gözünü ise Sevilden ayırmırdı.
-Keçin yerinize. Ders başladı.
Xatire müellime bu müracieti sinfe ünvanlamış kimi etse de eslinde İsmayıla eşitdirmek isteyirdi. Sevilin de göz-qaşı ile nehayet sözün ona ünvanlandığını gören İsmayıl ondan aralanıb yerine doğru getdi.
Növbeti teneffüs. Mehdigil Ayanın yaxınlaşdığını görüb Eliden aralandılar. Mehdi Yusife çöle çıxmağı teklif eles de Yusifin diqqetini arxa pencerenin artırmasına söykenib meyus halda barmaqları ile oynayan Sevince sataşdı. Mehdiye işare eleyerek gelmek istemediyini deyib Sevince yaxınlaşdı. Onun bele meyus simasına üreyi ağrısa da özünü şen tutmağa çalışaraq zarafatla:
-Dost, ne olub, yoxsa Bakı-Moskva reysi avariya düşüb? Halva yeyeceyik?-deye soruşdu.
-Sen hele çox gözleyersen.-deye Sevinc göz süzdürdü.

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 558 >>