-Yaxşı, zarafat eledim. De görüm ne olub? Xetrine deyen var, gedim üzr isteyim?
-Yusif, çekil başımdan. Onsuz da eseblerim gerilib.
-Bes men burada ne üçünem, dost?-azca ona teref eyilib eli ile aşağı doğru eyilmiş başını yuxarı qaldırdı.-Heyy, kim deyib xetrine?-deye gözünün içine baxdı.
- Heç kim. Qorxuram ki, imtahandan keçmeyim.
-Sen? Qorxursan ki, imtahandan keçmeyesen?-Yusif geri çekilib heyretle ellerini yana açdı.-Daha sen de bunu deyenden sonra men neyleyim? Özümü tullayım buradan?-deye pencereni gösterdi.
-Sen niye özünü tullayırsan?
-Senin kimi mesuliyyetli ve çalışqan bir qız bunu deyenden sonra onda menim kimi avaralar neylesin?
-Yox e dost, ele deyil. Bax, doqquz dene fenden imtahandır. Men de cemi beşinden hazırlığa gedirem. Qalanlarından ise demek olar ki, xeberim yoxdur. Var e, ele de derin deyil. Qorxuram ki, onlardan iki alım, atestat ala bilmeyim. Bir de ki, menden başqa hamınız imtahana cüt düşmüsünüz. En azından bir-birinize kömek eleye bileceksiniz. Rehimden ne vaxt mene xeyir gelib ki? Onun bu il derse gelmemeyi ucbatından men siyahıda tek qalmalı oldum. O da gelseydi, men heç olmasa İsmayılla bir yerde düşecekdim de. Amma indi...-Sevinc özünü saxlaya bilmeyib üzünü pencereye tutaraq ağlamağa başladı.
-A, dost, olmadı ki. Ne bilirsen, belke yanında oturacaq uşaq ele biri olacaq ki, o da sene kömek eleye bilecek? Men guya kiminle düşmüşem? Çene Günelle. Onda men de ağlayım?
Yusif ne dese de dostunu ovuda bilmedi. Sevincin ağladığını gören refiqeleri ona yaxınlaşıb ne olduğunu xeber aldılar. Sonra ise bufete apardılar. Ne olduğunu başa düşmeyen Eligil de Yusifin üstüne düşdüler.
-Yusif, ne olub? Dalaşmısınız yene de?-deye Eli elleri belinde ona baxırdı.
-Bu Yusifdir, yene ne şit zarafat eleyibse, Sevincin xetrine deyib.-Mehdi oğlanlara onu gösterib ağzını büzdü.
-Dilini dinc saxlaya bilmirsen e?-deye İsmayıl da onun üstüne düşdü.
-Aye, ne olub? Bilib-bilmeden ne düşmüsünüz üstüme? Men niye onun xetrine deyim ki?-deye Yusif

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 558 >>