velesi, çıxası...biz yeyib de yığışdılalıq.-dedi.
Bele de oldu. Lakin Xeyal müellimin ehtimallarının üstüne biri de elave olundu. Rafiq metbexden çıxar-çıxmaz el telefonuna zeng geldi. Esmer idi.
-İndi qayıdıram.-deye otağına girdi.
-De göldün,-deye metbexin penceresine söykenen Xeyal müellim anasına baxdı,-bu hemişe hazıla nezidi.-dedi.
Lakin Rafiqin otağa girmesi ile çıxması arasında yarım deqiqe bele olmadı. Güle-güle otağa giren Rafiq gülle kimi otaqdan çıxaraq telaşla qapıya teref getdi:
-Yanır e, yanır! Vallah yanır! Ay Allah, men başıma haranın daşını salım?!
Onun bu sesine anası ile qardaşı celd ayaqlanaraq qapıya doğru geldiler:
-Ne yanır, a bala?
-Mağazam yanır, ana! Zehmetim yanır!
-Vaaayyy!-deye Senuber xala ellerini dizine çırparaq divara yapışıq veziyyetde yere oturdu.
-Nee? Kk...kkim dedi onu?-telaşdan Xeyal müellimin dili topuq çalırdı.
-Esmer, Esmerin qardaşı indi oradadır.
Heç beş deqiqe keşmedi ki, şeherin her yerinden görüne bilecek hündürlükde bir alov qalxdı. Yaxınlıqdakı insanlar el altdakı vasitelerle alovu söndürmeye çalşsalar da, küleyin de olması, bunu mümkünsüz edirdi. Yanğınsöndüren maşınının sirenası eşidildi ve az sonra da özleri de göründü. Yanğınsöndürme işçileri celd maşından düşerek boruları maşından çıxardılar ve alovu söndümeye başladılar. Onların ardınca yaxınlıqda bir taksi dayandı. Tez-telesik taksiden düşen Rafiq dükanını alovlar içinde gğrüb özüne el qatdı. Esmern qardaşı Sefer de orada idi ve etrafdakı insanlarla birlikde alova yaxın getmesin deye Rafiqi qoludan tutub aralamağa, sakitleşdirmeye çalışırdı. Başı taksinin pulunu vermeye qarışan Xeyal müellim sürücünü yola saldıqdan sonra alovu gördü ve gözleri alov böyüklüyünde böyüdü, az qaldı ki, dili tutulsun. Çox keçmedi ki, tecili yardım ve polis maşınları da geldi.
Artıq sönmekde olan tonqala baxan Mehdi Eliye qürrelenib deyirdi:
-Bax Elişka, tonqal bele olar e, görürdün, nece yanırdı? He, arzu tut görek, tullanırıq.
-Arzu?-deye Eli kinaye ile

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 558 >>