berk-berk onlardan yapışaraq üzünü çöle tutdu ve qışqırmağa başladı:
-Men heç ne elememişem! Eşidirsiniz meni? Men heç yeri yandırmamışam!
Mektebden çıxan Xatire müellime birbaşa dünenki hadisenin baş verdiyi yere-Xeyal müellimgilin kitab-defter dükanının yerleşdiyi yere geldi. Dükandan eser-elamet qalmamışdı. Etraf su, toz-torpaq ve yanmış kağız-kuğuzlarla dolu idi. Dükanın qapı-penceresi de qırıldığından içeri de aydın görünürdü. Buranın da çölden ferqi yox idi. Her gün rengareng kitab-defterleri, mekteb levazimatları ve gülerüz satıcıları ile alıcılarını qarşılayan “Rayal” bu gün qaraya bürünmüşdü.
-Heyf o boyda zehmetden, heyf!-Xatire müellime dükanı seyr edib teessüfle başını buladı.
O bu qederini gözlemirdi. Bir qeder dükana baxdıqdan sonra qarşı terefdeki erzaq dükanına teref getdi. İçeri girib adeti üzre satıcı ile salamlaşdı. Başı ile onun salamını alsa da satıcının başı söhbete qarışdığından onun ne istediyini soruşmadı. Saç şampunlarına baxan Xatire müellime ister-istemez satıcının dediklerini dinlemeli oldu.
-Mağazanı yandıranı tuta bilibler heç olmasa?-deye müsahibi satıcı qadından soruşdu.
-Az he, ele dünen axşam tutub aparıblar. Kimse menden evvel şikayet eleyib onu.
-Senden evvel? Başa düşmedin, sen onu gördün ki?
-Az he, bes men ne deyirem? Qulaq as, dünen mağazanı tez bağladım. Çerşenbe idi deye, dedim gedim biraz aşdan, çolpadan bir şey bişirim. Yarı yolda xeber tutdum ki, telefon mağazada qalıb. Bir de o boyda yolu dala qayıtmışam. Ne görsem yaxşıdır? Bu qardaşların mağazası od tutub yanır. Deli oldum, ay Allah men neyleyim? Ele bu vaxt mağazadan üzü mene teref bir oğlanın qaça-qaça geldiyini gördüm. Üzbeüz çatanda gede üzüme ele baxdı ki, inan Allaha men ömrümde bele vahimeli üz görmemişdim. Ele qorxdum, bilmedim dala gedim, ya qabağa? Ne ise bu gede menden celd terpendi, yanımdan ötüb keçdi. Axsayırdı deye ferli qaça da bilmirdi. Daha mağazaya nece çatmışam, telefonu götürüb nece qayıtmışam, onu bir Allah bilir.
Xatire müellime

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 558 >>