sizi öldümekden danışmıdı ki. O başqa şeyi nezelde tutuldu.
Xatire müellimenin gözleri dolmuşdu. Sevdiyi insanın bu cür cılızlaşdığına inana bilmirdi.
Bütün meşq boyu Elinin hem gözü, hem de fikri Ayanda idi. Başını Sevincle söhbete, tedbir nitqlerini oxumağa qarışmış kimi gösterse de qaçaqraq nezerlerle arabir Ayana baxırdı. Onu meşqdeki bütün oğlanlara-tar çalandan “ermeni esgeri”nedek hamısına qısqanırdı. Halbuki öz onu qısqandırmalı idi. Meşq qurtarmışdı. Aygün müellime bütün şagirdlere meşqlerde işitrak etdikleri üçün teşekkür etdi ve sabahkı tedbire yaxşı-yaxşı hazırlaşmalarını tapşırdı. Hamı dağılışmağa başladı. Ayan getmediyi üçün Eli de zalda idi. Ondan uzaq gezse, ona baxmasa da fikri onda idi.Paltosunu geyinen Ayan başqa sinifden bir qızla söhbet eleyirdi. Bu vaxt oğlanlardan biri zalın oturacaqlarınının birinin altından çehrayı bir şerf tapdı. Onda göyde yelleyerek:
-Ay qızlar, bu kimindir?-deye soruşdu.
-“d” sinfindeki Sevincindir,-Ayan o deqiqe Sevincin şerfini tanıdı,-ver, men aparıb vererem.
Eli fürset tapmıştek ireli duraraq oğlana teref gedib:
-Sen mene ver. Men vererem.-dedi.
-Püşk atın, kim udsa ona verecem.-deye oğlan maraqla onlara baxdı.
-Oyun çıxarma, ver bura!-deye Eli dartıb şerfi ondan aldı.
-Xeyirdir Eli?-deye oğlan ona göz vurdu.
-Xeyrullanın toyudur!-Eli ters-ters ona baxaraq şerfi alıb qapıya doğru getdi.
Ayanın reaksiyasını öyrenmek üçün girdiyi bu rolda deyesen çox ireli getmişdi. İndi Sevinci haradan tapacaqdı? Onun ne vaxt getdiyinden bele xeberi yox idi. Çöle çıxdı. Teneffüs olduğundan çöl uşaqla dolu idi. Diqqetle etrafa baxan Eli pillekene doğru getdi. Amma Sevinc burada da yox idi. Şerfi götürmeyine peşman olmuşdu. İndi ne onu aparıb Ayan vere, ne de özü ile apara bilerdi.Belece fikirli-fikirli pillekenin başında durmuşdu ki, aşağıdan Sevincin qaça-qaça pillekenleri qalxdığını gördü.
-Sevinc!-deye ona seslendi.
Sevinc başını qaldırıb yuxarı baxanda Elinin onun şerfini havada yellediyini gördü.
-A Eli, onu

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 558 >>