onu daha da telaşlandırdı. Eli ise min sebeb getirib onu sakitleşdirmeye çalışırdı. Axırda Ramine yolda rast gelmek ümidi ile birlikde eve dorğu getmeye başladılar.Müellimler polis bölmesinden çıxmış, dayanacaqda marşrut gözleyirdiler. Xeyal müellim:
-Bilseydim ifademi dünen veleldim,-dedi,-Ağayevi ele gölüb lap pis oldum.
-Hmm,-deye Xatire müellime meyus şekilde dodaqlarını büzdü,-bize düşmek kimi baxırdı. Amma esas odur ki, şübheler onun üstünden götürülecek.-bir qeder susub köks ötürerek sözüne davam eledi.-Hele de inana bilmirem, Ülvi bunu nece eleye bildi?
-Sevginin gözü koldu, insana he şeyi eletdili.
-Sevgi?-deye Xatire müellime kinaye ile gülümsedi,-onunku sevgi deyil, xebislikdir. O ancaq özünü sevir, ancaq özünü düşünür.
Ele bu vaxt onun telefonu zeng çalmağa başladı. Telefonunu çıxarıb ekranda Elinin adını görcek teeccüblendi.
-Buyur Eli?-deye zengi açıb qulağına qoydu.
Lakin diger terefden Ayanın sesini eşitcek teeccübü bire-beş artdı.
-Bacı, menem e. Evdesen?
-Ayan? Yoox, evde deyilem. Ne olub ki?
-Ramin mektebe gelmeyib. Eve zeng eledim, götüren olmadı. Çox qorxuram.
-Dayan görüm e, nece yeni mektebe gelmeyib?
-Gelmeyib de. Talehi gördüm, o dedi ki, bu gün dersde olmayıb.
-Yaxşı, yaxşı, telaşlanma. Sen indi haradasan?
-Eve gedirem, Eli de yanımdadır. Sen de gel, ne olar.
-Yaxşı, get, indi gelirem. Amma helelik xalagile heç ne deme. Belke evdedir, yatıb qalıb?
-Öz dediyine inanırsan? Bu vaxt yatmaq olar?
-Men ne dediyimi bilirem ki? Ne ise sen eve get, men de gelecem.
Xatire müellime telefonu söndürüb telaşla Xeyal müellime baxdı.
-Ramin derse getmeyib. Evde de yoxdur. Bu ne ola biler, müellim?
-Tealşlanmayın. Belke dostlalı ile halasa gedib?
-Ders vaxtı? Onu heç xestelenende dersden saxlamaq olmur. İndi dostları ile gezecek? Burada nese başqa şey var.
-Yaxşı, ağlınıza pis şeyle getilmeyin. Baxın, avtobus da geldi. Eve getmeseniz, halada olduğunu öylene bilmezsiniz.
Onlar tez-telesik marşruta mindiler. marşrutdakı on deqiqe

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 558 >>