az deyilmiş kimi hele bir zeng eleyib polise Keremi de şikayet eleyib.
-Ne? Sen elemisen?-deye Xeyal müellim onun yaxasından yapışdı.
-Burax e, burax! Men heç kimi şikayet elememişem!
-Bes onun adının Kerem olduğunu haradan bilirsen?
Ülvi özünü emelli-başlı işe salmışdı. Özünü müdafie eleyecek söz tapa bilmirdi. Ele bu vaxt bir maşın süretle onlara yaxınlaşdı. Maşın onlardan beş-on addım aralıda tormoz vererek dayandı. Bu Ülvinin gözlediyi maşın idi. Bu an üçünse Ülvinin qurtuluşu. Maşını gören Ülvi onlara baxıb gülmeye başladı.
-Ha, ha, ha. Meni sıxışdırmışdınız guya?
Veziyyetin deyişdiyini gören Xeyal müellim celd hereketle hemkarını Ülviden aralayıb onu qorumaq üüçün özünü onun qabağına verdi. Telaşlanan Xatire müellime:
-Xeyal müelim, ne olub?-deye soruşdu.
-Telaşlanmayın, amma deyesen bunlalın meqsedi başqadı.
Oğlan maşından çıxıb Ülviye baxdı.
-Qaqaş, hansından başlayaq?
-E, yaxşı, qorxutma camaatı. Biz o qeder de qeddar deyilik. Prosto deyeneyi çıxar.-deyib Ülvi qehqehe çekerek gülmeye başaldı.
-Ülvi, delisen sen?!-Xatire müellime qışqırdı.
-He, bes bilmirdin?
Maşının yanındakı oğlana işare eleyen Ülvi özü de yavaş-yavaş Xatire müellimegil terefe yaxınlaşmağa başladı. Xeyal müellimle üz-üze dayanıb sakit şekilde:
-Çekil.-dedi.
-Niye?
-Sene hele sakit-sakit deyirem. Çekil.
-Men de sakit-sakit soluşulam. Niye?
-Qaqaş, senin canına qesdin var?-elinde deyenek dayanmış oğlan Xeyal müellimi süzerek kinaye ile dedi.-Çekil deyir, çekil de. Gerek vurub seni murdar eleyim?
-Çekilmilem!
-Ufff, men sıxıldım axı,-deyib Ülvi esebileşmeye başladı,-gel bura!-deyerek elini uzadıb Xatire müellimenin qolundan yapışdı.
-Yoox, burax qolumu!-deye özünü geri çeken Xatire müellime müdafie olunmağa başladı.
Bir elile Xatire müellimeni qorumağa, digerile Ülvini uzaqlaşdırmağa çalşan Xeyal müellim ele bu vaxt qarın nahiyyesinden sert zerbe yedi. Ağrının gücünden ikiqat qatlanıb dizi üstde yere çökdü.
-Xeyal, Xeyal müellim!-deye Xatire müelime telaşla ona sarı

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 558 >>