Axırda iş o yere çatdı ki, eve küsülü geldiler. Bax, Aynurun xasiyyeti bu idi. Ağır, sakit, artıq hereketi sevmeyen. 100 ölçüb 1 biçen. Etdiyi hereketden önce onun neticesini göz önüne getiren. İlahe 100 hoqqa ile axır ki, Aynurla barışdı. Aynur artıq İlahenin bu xasiyyetini qebul etmeye başlamışdı. Özü beledir deye hamı onun kimi olamayacaqdı ki.. Mehlede yene qızğın futbol gedirdi.
Qışqırıq - hay-küy etrafa yayılmışdır. Aynur yene Kenanı orda görüb qaş-qabağını tökdü. Futbolçular ise gelen qızları görüb daha doğrusu İlaheni görüb topu bir müddetlik unutdular. Kenan sakitce durub başını aşağı dikmişdi. Aynur İlahenin qonaq gelişi ile elaqedar 1 günde olsa tekliyini unutdu. Dediler-güldüler, yemek yediler. Sonrada söhbet ede-ede yuxuya getdiler. Aynurun üreyinden İlahe ile bir evde qalmaq keçirdi. En azından tanımadığı bilmediyi insanlardan İlahe yaxşı idi. Sözleri-söhbetleri tuturdu. Amma İlahe ile qalmaq mümkün deyildi. Çünki İlahe öz bibisigilde qalırdı. Onun başqa eve köçmesine razılıq vermeyecekdiler. Belece günler bir-birini evez edirdi. Artıq oktyabr ayı idi. Ders yükü ağırlaşmış Aynur dersden sonra kitabxanada olur, gününü oxumaqla keçirirdi.
Eminde demek olar ki, bütün günü kitabxanada olurdu. Hemişede etrafında qızlar. Emin onlara derslerde kömek edir, hansısa bir ders ve ya kitabın müzakiresini aparırdılar. Aynur Emine elçatmaz bir insan kimi yanaşırdı. Amma buna baxmayaraq onun etrafında bu qeder qızın olmasına qısqanırdı. İlahe yene öz işinde idi. Universitetin birinci kursunda oxuyan oğlan ile danışmağa başlamışdı. Aynur ne qeder meslehet versede İlahe buna baxmamış, özünden 2 yaş kiçik (İlahe universitete 1 il gec daxil olmuşdu) oğlanla münasibetini davam etdirirdi. Aynuru sevindiren xeberlerde vardı. Anası onunla qalması üçün 2 qız tapmışdı. Onlar bu hefte sonu eve köçecekdiler. Hefte sonunu böyük sebirsizlikle gözleyirdi. Hay-küy, qışqırıq, gülüş sesleri eskik olmayan küçede de heyat eynen davam edirdi.
Her gün seherden axşama kimi futbol,

[1] 2 3 >>