futboldan sonra ise kart oyunları. Kenana olan incikliyi unutmağa başlamışdı. O boyda küçede tek onun adını bilirdi. Kenan her onu görende başını aşağı salıb dururdu. Aynur bunu peşmançılıq kimi qebul edir. Üreyinde onun teqsirini bağışlayırdı. Belece hefte sonu geldi. Aynur heyecanla yeni gelecek otaq yoldaşlarını gözlemeye başladi. Evvelce Samireni atası getirdi. Samire orta boy, ağ benizli, yaşılgöz bir qız idi. O Daha sonra ise hay-küyle ikinci qız Günel geldi. Günel deyib gülen qıza oxşayırdı. İçeri girdiyi andan otağı onun gülüşü basmışdı. Valideynler qızları evde rahatlayıb çıxıb getdiler. 3 bir-birini tanımayan insan bundan bele en az 1 il bu otağı, eyni heyatı paylaşacaqdılar. Samire 2-ci kursda, Günel ise 3-cü kursda oxuyurdular. Tanışlıq maraqlı gedirdi. Günel ilk günden bildirdi ki, yemek bişire bilmir. Amma bütün qabları o yuya biler. Belece Günele qabyuyan leqebi qoyuldu. Zarafatlaşa-zarafatlaşa ortaq xoşladıqları, xoşlamadıqları şeyleri deqiqleşdirdiler. Nece olsa artıq aile sayılırdılar.
Bir-birine qarşı hörmetsizlik etmek olmazdı. Aynur ilk defe tanımadığı insanlarla yaşayacaqdı. Ona bir qeder maraqlı eyni derecede heyecanlı gelirdi. Çünki artıq evde ancaq onun istediyi kimi yox üçünün qerarlaşdırdığı ortaq beyendikleri kimi şeyler olacaqdı. Birlikde yeyecek, birlikde bazarlıq edecek, hetta ev işlerini birlikde heyata keçirecekdiler. İlk günden her şey yolunda getmeye başladı. Qızların xasiyyetleri çox yaxşı idi. Her üçünün valideyni her gün zeng edir, hal-ehval tuturdular. Açığı her üçün valideyn övladlarının erköyünlüyünden, neyise başqasına güzeşte gede bilmeyeceyinden qorxurdular. Amma qorxuları ebes idi. Heyat öz axarında davam edirdi. Aynur olduqca memnun idi ev heyatından. Günleri adeten rengarenglenmiş, maraqlı olmuşdu. Qızlarla sözü-söhbeti tuturdu.
Deyib-gülür, birlikde gezmeye gedir, hetta birlikde zibil atmağa bele qonşu mehleye gedirdiler. Aynurla yaşamağa başlamamışdan önce Günel öz xalasının evinde, Samire ise emisigilde yaşamağa

<< 1 [2] 3 >>