Lakin
hereketlerindeki teleskenlik onu ele verirdi.
-Qeşeng mahnıdır, he? Tam da havaya uyğun.-
deye Ismayıl maraqla qabaq güzgüden Sevile
baxdı.
-He, pis deyil.
-Sen necesen, işlerin nece gedir? Kursa öyreşe
bilmisen?
-He, yavaş-yavaş öyreşirem. Evveller biraz
çetin idi, amma indi yaxşıdır.
-Her şey eledir de, evvel çetin olur, sonra ister-
istemez öyreşirsen.
Bu vaxt Sevil asqırdı. Reflektiv olaraq salfet
olan elini üzüne tutduğundan üz-gözü, esas da
burnu palçığa bulaşdı.
-Sağlam ol. Vay, neyledin?-onu bu halda gören
Ismayıl özünden ixtiyarsız gülmeye başladı.
Ismayılın reaksiyası ile özünü güzgüden gören
Sevil de gülmeye başladı. Belece bir neçe saniye
gülüşdüler. Bu bir neçe saniye sanki onlara
bütün problemlerini, incikliklerini unutdurdu.-
Bes o salfetkanı üze tutarlar?
-Neyleyim, bir deyib oldu da.-Sevil hem gülür,
hem de narazı halda ellerine, üzüne baxırdı.
-Al, götür.-sükanın yanındakı gözlüklerden
birini açan Ismayıl salfet qutusunu çıxarıb ona
uzatdı.
-Çox sağol.
Sevil quru salfetlerle gah burnunu, gah da
ellerini silirdi. Bir müddet heç biri dinmedi.
Içeride yalnız radioda seslenen yağışa aid
başqa bir mahnı eşidilirdi. Elini, üzünü
temizleyen Sevil nehayet ki özünü rahatladı.
-Sen de memar olmusan, tebrik eleyirem.-deye
bir anlıq Ismayıla teref baxdı.
-He, çox sağol.
-Işlemirsen hele?
-Yox, bir-iki yere CV vermişem, amma hele
xeber yoxdur. Eslinde öz işimi qurmaq isteyirem,
başqasının eline baxmaq menlik deyil. Belke
bilersen de, Türkiyede oxumuşam, orada bir
dostum var, Emre, o gelsin, belke bir şeyler
eledik.
-He, inşaallah. Türkiyede oxuduğunu bilirem,
Şebnem xanım demişdi.
-Doğrudan?-Ismayıl maraqla qaşlarını çatdı.
-He, tez-tez senden danışır.-Sevilin sesindeki
bu kinaye ve hiddet Ismayılın xoşuna gelmişdi.
Ona göre de:
-Hmm, ne danışır?-deye daha da onun üstüne
getdi.
-Ne bilim e, deyir uşaqlıqdan bir yerde
böyümüsünüz, maraqlı ehvalatlarınız zad olub.
Sonra mehledeki bütün qızlar senin

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 410 >>