onun elindeki çamadanı aldı.
-Deme öğle, kimden eksik yanın var? Peki, bu
beyaz atın prensesi nerede?-Emre maraqla ona
baxaraq göz vurdu.
-Buradadır, kanka, burada.-İsmayıl köks
ötürerek elini sol terefine qoydu.
-Onu biliyoruz, lan. Gerçekde nerede,
yanındamı?
-Yox, yanımdadır, yaxındadır, amma bir o
qeder de uzaqdadır. Ne ise, gel, Dilare xanım
dörd gözle bizi gözleyir.-qabaq qapını açan
İsmayıl özü de sükan arxasına keçe-keçe
Emreye de oturmasını işare eledi.
-Bak, geçen defa da telefonda böyle
geçişdirdim, amma şimdi bana uzun-uzun
anlatacaksın son olub-biteni.-Emre onun
yanına otura-otura xeberdarlıq eleyirdi.
-Yaxşı, söz, anlatacam. Amma sen de
bizimkilerin yanında ondan söz salma.
-Merak etme, çocukmuyum ben?
Onlar belece danışa-danışa oradan
uzaqlaşmağa başladılar.
Leyla universitetin heyetinden çıxmağa
hazırlaşırdı ki telefonuna zeng geldiyini hiss
eleyib dayandı. Onu cibinden çıxarıb ekranına
baxar-baxmaz yene üreyi, el-ayağı esmeye
başladı, bedenine soyuq ter geldi. “Gizli
nömre”yene de zeng edirdi. Ne qeder
heyecanlansa da özünü ele alaraq bir o qeder
de esebi halda zengi açdı. Qarşı terefdekinin
danışmağına imkan vermeden:
-Xestesen sen, manyaksan?! Ne isteyirsen
menden?!-deye qışqırmağa başladı.
-Ha, ha, ha, qorxdum. Yaxşı, esebleşme,
sakitleş, axşam yene de danışarıq.-desteyin
diger ucundan telefon manyaklarına mexsus
boğuq ve xırıltılı ses eşidilirdi.
-El çek menden! Bax, bir de zeng elesen, heç
neye baxmayıb seni polise verecem! Eşitdin?! Bir
de mene zeng eleme!-deyib telefonu söndüren
Leylanın qorxu ve heyecandan bütün bedeni
esirdi. Telefonu tamamen söndürüb cibine
qoyurdu ki:
-Leyla, ne olub, yaxşısan?-qarşı terefden
yaxınlaşan Kenanın sesi onun telaşına telaş
qatdı. Diksinib geri atıldı.-Bismillah, ne olub,
indi niye qorxdun?-onu bele görüb Kenan da
telaşlandı.
-Heeç,-damağını dartan Leyla,-sadece biraz
fikirli idim.-dedi.
-Yox, senin rengin ondan evvel qaçmışdı. Zeng
eleyen kim idi?-Kenan

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 410 >>