telefonu işare eledi.
-Zzeng? He, bacım idi, bayaqdan bezdirib
daha. Neçe defe zeng eleyib soruşarlar ki
haradasan? Ona esebileşmişem.
-He.-çox da inanmasa da Kenan özünü inanmış
kimi gösterib başını yelledi. Sonra-Getmirsen?-
deye soruşdu.
-Meen...men Ofelyanı gözlemeliyem e,
laboratoriya işlerim ondadır. Sen meni gözleme,
get.
-Yaxşı onda, helelik.-Kenan el eleyib yavaş-
yavaş universitetin heyetinden çıxdı.
Leyla da yangülce gülümseyib daha içerilere,
universitet binasına doğru yavaş-yavaş
irelilemeye başladı. Eslinde eve telesirdi amma
indi Kenanla gede bilmezdi, getmemeli idi. Son
olanlardan ve bezi refiqelerinin danlaq ve
meslehetlerinden sonra ondan uzaq durmağa,
unutmağa, onu adi biri kimi görmeye çalışmağa
özüne söz vermişdi. Ona göre de artıq bir
hefteye yaxın idi ki dersden sonra onu
gözlemeden gedir, onunla heyetde qarşılaşanda
ise ya nese unutduğunu deyib geri qayıdır, ya
da telesdiyini behane eleyib aradan çıxırdı. Bu
gün de belece onu gözlemeden aradan
çıxacaqdı, amma “Gizli nömre” işleri qarışdırdı.
Bu gizli nömre ise üç-dörd gün idi ki, peyda
olmuş, Leylanın onsuz da gergin olan eseblerini
bir-birine qatmışdı. Qorxudan heç evdekilere de
bir söz deye bilmirdi. Çünki bu telefon manyakı
onu, evini, ailesini tanıdığını demiş, polise xeber
verdiyi teqdirde onları incideceyini ile
qorxutmuşdu. Beş deqiqeye yaxın binaya yaxın
yerde dayanıb girib-çıxanlara baxa-baxa fikre
geden Leyla sonra yavaş-yavaş ayaqlanıb
universitetin heyetinden çıxmağa başladı. Böyük
ehtimalla Kenan da getmiş olardı. Darvazadan
çıxıb dayanacağa teref gedirdiki, marşrutun
dayanacaqdan terpendiyini görüb addımlarını
yeyinletdi, el eleyib marşrutu dayandırdı.
Özünü orta qapıdan salıb tengenefes halda
durduğu yerde özünü rahatlamağa çalışırdı ki,
onun arxasınca orta qapıdan minen Kenanı
görcek teeccübden gözleri bereldi:
-Kenan, sen getmemişdin?
-Yoox, başım vatsapa qarışıb marşrutun birini
qaçırmışam, bunu da son anda gördüm.-Kenan
bunu

<< 1 ... 107 108 [109] 110 111 ... 410 >>