açdı:
-Haycan?
-Necesen?
-Menem de, şükür Allaha, yaxşıyam. Sen
necesen, neyleyirsen?
-Men de evdeyem, otağıma çekilib qara-qara
düşünürem.
-Hee.-Sevincin fikrinin ayrı yerde olduğunu ele
telefondan anlayan Yusif:
-Ne he? Soruşmayacaqsan ne olub? Deyesen
işinden eledim axı.-deye narazı şekilde
dillendi.
-Bağışla e, sevgilim, gözüm kompüterdedir.
Sabahkı ders üçün pove poyintde teqdimat
hazırlayıram. İncidin?
-Yox, niye inciyirem ki? Prosto o uşaqları sene
qısqandım. Onlar seni her gün görürler, sen
onlara menden daha çox vaxt ayırırsan. Ehh...-
Yusif derinden köks ötürdü.
-Caan, sevgilim buna göre qara fikirlere
düşüb?-deyen Sevinc proqram penceresini aşağı
endirib stuldan duraraq çarpayısında oturdu.-
Bax, senin üçün işimi de yarımçıq qoydum. He,
indi danış görek.
-Ne danışım e? Yarım saatdır, fikirleşirem, heç
bir mena vere bilmirem. Nişanlı olasan,
nişanlınla bir binada, hetta bir blokda qalasan,
amma bir gün gün uzunu onu göre bilmeyesen.
Sevinc, biz niye evlenmirik?
-Sevgilim, axı biz bunları daha evvel
danışmışdıq. İkimiz de işleyirik, işleyirik ki,
özümüze gözel ve rahat bir heyat qura bilek.
Toyu da yaya saxladıq ki, daha rahat olsun, iş,
ders, soyuq problemimiz olmasın.
-Uff, behaneler, behaneler. Bunlar hamısı
behanedir. Camaat qışda toy elemir? Eligil bizim
üstümüzde ayrıldılar da, barışdılar da, uje
uşaqları da var, biz hele yayı gözleyirik.
-Sevgilim, senin qızdırman zadın yoxdur? Ne
Eligil, ne uşaq?
-Srağagün parkdan uşaq tapıblar, bilmirsen?
-Uff, üreyin düşmesin, ay Yusif. He, onu
bilirem. Bu gün de uşağı polise tehvil veribler.
Ayan pis olmuşdu.
-Söze söz qatma e, sevgilim. Biz ne vaxt
evleneceyik?
-Yusif, mürgüleme rejimine qoyulan telefonlar
kimi bir deqiqeden bir niye eyni şeyi
tekrarlayırsan?
-Tekrarlayıram ki, yadında yaxşı qalsın. Men
her gece yastığı qucaqlayıb yatmaqdan bezdim
e.
-Elinde olana şükür ele. Camaat küçede, daşın
üstünde yatır.
-Ay qız, sen niye deqiqe başı söhbeti

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 410 >>