ona,
bir de eline baxıd. İnci özünü itirib tez elini
çekdi.
-Gedirsen, getmirsen?-deye ayağa qalxan
Mehdi yene sual dolu baxışlarla ona baxırdı.
-Gedirem.-deye İnci de ayağa qalxdı.
Belece yavaş-yavaş yola düzeldiler. Dünenki
kimi yağış ve külek olmasa da havada payıza
mexsus bir soyuqluq vardı. Ele bu soyuğu hiss
eleyen Mehdi de penceyini çıxarın İncinin
çiynine atmaq isteyirdi ki:
-A, Mehdi, neyleyirsen? Lazım deyil, götür.-
deye İnci etiraz elemeye başladı.
-Otkaz qebul olunmur, götür. Görmürsen hava
soyuqdur?-Mehdi de etiraz eleyib penceyi
yeniden onun çiynine atdı.
-Çox sağol, amma men idmançı adamam, mene
soyuq olmaz.
-Ne olsun, idmançısan? Yene de qızsan,
incesen.-bunu deyerken Mehdi saf bir
tebessümle ona baxırdı.
-Çox sağol.-İnci gülümseyerek başı ile razılıq
eledi. Bir müddet heç biri dinmedi. Mehdi özünü
göyün yeddinci qatındakıtek xoşbext hiss
eleyerken İnci onun bayaq dediklerini
xatırlamaqda idi. Birden maraqla ona baxıb-
Bayaq “sonra men böyüdüm.”dedin. O ne demek
idi ki?-deye soruşdu.
-Men dedim?-qaşlarını çatıb xatırlamağa
çalışan Mehdi sonra gülümsünüb-He, yadıma
düşdü.-deye başını yelledi.-Men eslinde
heyatını lağlağı ile keçiren, deyib-gelen,
dolusunu yeyib boşuna bir tepik vuran biri
olmuaşm. Amma atam ölenden osnra veziyyet
deyişdi, böyüdüm. Bir türk serialında deyir e,
“Bazen çabuk büyümek gerekir.” Bax, mende de
ele oldu. Evin tek oğlu olduğumdan bütün
mesuliyyet menim çiyinlerime düşdü. Hele ki, ali
tehsili olmayan, orta mektebi de üçlerle
qurtaran birisense vabşe çetindir. Ee bilirsen ki
dünyanın bütün yükü senin çiyinlerindedir.
-Onun nece bir hiss olduğunu çox yaxşı bilirem.-
deye İnci bu an köks ötürdü.
-Nece ki? Yoxsa senin de atan yoxdur?-Mehdi
maraqla ona baxdı. -Var, var, atam var, universiter müellimidir. Ele
bilirsen tekce valideynleri olmayan uşaqlar
eziyyet çekirler, heyat tekce onların çiyinlerine
yük qoyur? Problem, çetinlik heyatı başa düşen
her kes üçün var.
-Onu düz dedin.

<< 1 ... 116 117 [118] 119 120 ... 410 >>