düşümüşdü. Geze-
geze İncigilin binasına çatmışdılar.
-Sen bu halda nahaq bura qeder geldin, gerek
gederdin.-İnci hele de narazılıq eleyirdi.
-Yox, ne olub ki halıma? Kişinin başına iş geler.
-Ne ise, helelik.-yüngülce gülümseyen İnci
sağollaşıb aralanmaq istedi.
-İnci.-lakin ne oldusa Mehdi onun elinden
tutaraq saxladı.
İnci geri dönüb çaşqınlıqla bir eline, bir de
Mehdiye baxdı.
-Mehdi, bu ne demekdir?-Mehdi ise heç ne
demir, boynunu buraraq sevgi dolu baxışlarla
ona baxırdı.-Sene pis kelle atıblar deyesen,
ağlın başından gedib.-bunun qarşılığında ters-
ters ona baxan İnci sert şekilde elini çekib
aralanmaq isteyirdi ki Mehdi:
-Menim ağlım başımdan çoxdan gedib.-dedi.
-Siz oğlanlar hamınız belesiniz. Biraz üzüne
güldün, xoş danışdın, ele bilirsiniz ki he, bu
qızla mezelenmek olar. Özünü yığışdır.
Eşitdin?!-İnci bu defe daha sert idi.
-İnci!-lakin Mehdi el çekmek istemirdi.
-Mehdi!-bu defe geri dönen İnci daha yüksek
ses tonu ile baş barmağını qaldırıb gözlerini
ağartdı. Sonra ise süretle ondan aralanmağa
başladı.
Mehdi ise meyus ve pert halda dayandığı yerde
mıxlanıb qalmışdı. İncinin baxışları bayaq
yediyi kelleden daha sert olmuşdu. Sanki dünya
başlna fırlanırdı. Bir müddet şüursuz nezerlerle
onun arxasınca baxan Mehdini özünden xebersiz
yanağından süzülen bir damcı yaş özüne
getirdi. Tez yerinde vurnuxub gözlerini sildi.
Sonra eks terefe çevrilib özü-özü ile danışmağa
başladı:
-Özü yıxılan, ağlamaz, Mehdi. Sen ne
gözleyirdin? O deqiqe boynuna atılmağını? Vabşe
sen kimsem ki o sene baxsın? Atası universitet
müellimi, özü idmançı, ölke çempionu, bacıları
ali tehsilli. Bes sen kimsen? Adi bir şofer. Bu
aydan-gelen aya sürüne-sürüne çıxan adi bir
şofer.-sonra kinaye ile öz-züne gülümsündü.-
He Mehdi, deyesen bu defeki kelle çox möhkem oldu axı.
Növbeti gün. İsmayıl Emre ile birlikde marketden
çıxıb maşınına doğru gedirdi ki bu vaxt yoldan
öten tanış simanı görüb gözlerini qıyaraq
diqqetle ona baxmağa başladı.

<< 1 ... 119 120 [121] 122 123 ... 410 >>