nese
danışır, o ise bezgin şekilde onu dinleyirmiş
kimi başını yelleyirdi. İçeri girenleri görcek
Şebnemin üzüne özünden ixtiyarsız bir tebessüm
geldi. Gözleri parıldayaraq:
-A, İsmayıl geldi.-deye ayağa qalxdı
Kamran ise maraqla gelenlere baxırdı. Sevili
yerinde görmemek yolboyu Emrenin de
zarafatları ile daha da heyecanlanan ve yene
de heyecanını qapıda boğub içeri giren İsmayılı
meyus elemişdi. Emre ise heç ne anlamamıştek
bir Şebneme, bir de İsmayıla baxırdı. Ona göre
de qolunu qoluna toxundurub Şebnemi işare
eleyerek:
-Bumu?-deye soruşdu.
İsmayıl inkar menasında başını bulayarken
Kamran onların qabağına gedib:
-Xoş gelmisen, emoğlu.-deye onunla görüşdü.
Sonra Emreni gösterib-Türk qonağımız budur?-
deye soruşdu.
-He, tanış olun, Emre. Emre, bu da emimoğlu,
kuzenim, Kamran.
-Memnun oldum. Necesiniz?-Emre gülümseyerek
Kamranın elini sıxdı.
-Aha, bizim dilimizde danışan bir türk!-deye
Kamran heyretle bir ona, bir de oradakılara
baxdı.-Sencanı, bir de tekrar ele.
İsmayıl ona göz ağardıb başını buladı. Şebnem
ise onun qolunu dümsükleye-dümsükleye dilinin
ucunda:
-Yaxşı da, görmemişlik eleme.-deyirdi.
-Vallah görmemişem, birinci defedir ki,
türklerin bizim dilimizde danışdığını görürem.
-Xoş gelmisiniz.-Şebnem bezgin şekilde ona göz
süzdürerek elini uzadıb Emre ile görüşdü.-Men
İsmayılın...
-Bu da Şebnem,-deye İsmayıl Emreye onu
gösterib,-kuzenimin kuzeni,-dedi,-Kamranın
dayısı qızı.
-Hmm, ne güzel.
-Tut emoğlu, istediyin paxlava.-İsmayıl
elindeki zenbili ona uzatdı. Sonra yarızarafat,
yarıciddi-Kefe bax e, qonağı da men getirirem,
şirniyyatını da. Nece qonaqperver olduğumuzu
gösterirsiniz de.-ona baxaraq başını buladı.
-Minnetin olsun, aydan-ilden bir namaz işim
düşdü, onu da başıma vur.
-Şebi, Sevil haradadır?-İsmayıl sonra
Şebnemden Sevili xeber aldı.
-Sevil xanım, bu gün biraz gecikecek.
Akademiyalarında müsabiqe var, ona göre
kraska-mraska almalıdır. Her gün onun yerine
en azı bir saat resepşnlığı men

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 410 >>