getmesin.-
Kamran sonra üzünü Seville hal-ehval tutan
İsmayıla tutub-Emoğlu, gör senin bu dostun ne
deyer? Deyer ki, türkce...-lakin İsmayılın ona
da ehemiyyet vermediyini görüb-ohoo, gör heç
eşidir.-deye elini havada yelledi.
-Kendini yorma, gardaşım. O şimdi devre dışı.-
Emre özünü ona yaxınlaşdırıb pıçıldadı.
-Sen de bilirsen?-Kamran maraqla ona baxdı.
-E, herhalde. Kankası değilmiyim?
-Ay seni, seni. Yaxşı, gedek onda, sene buraları
gezdirim.
Onlar danışa-danışa oradan aralandılar.
Şebnem ise çoxdan bozarıb öz otağına keçmişdi.
Sevil gödekçesini soyunub asılqandan asdıqdan
sonra İsmayılın bayaq gücle ondan adığı
zenbilini geri almaq istedi:
-Çox sağol, sene de zehmet oldu.
-Ne zehmeti? Dayan, özüm qoyacam,-lakin
İsmayıl etirazla zenbili yana çekdi,-sen keç
otur. Ne müsabiqesidir ki bu?-deye soruşa-
soruşa elindekini Sevilin masasının yanına
söykedi.
-Genc istedadları üze çıxarmaq kimi bir şeydir.
Bizim qrupdan iki neferin adı verilib. Sağolsun,
Bahar müellime de iki neferden biri olaraq
menim adımı verib. Amma bilmirem, öhdesinden
gelecem, ya yox?
-Niye gelmirsen ki? Senden yaxşısını
tapacaqlar?Men senin istedadına beledem,
mekteb vaxtı bütün tedbirlere şekilleri sen
çekmirdin?-“mekteb” Sevilin üzüne kövrek bir
tebessüm qondurdu. Onu bele görcek İsmayıl
meyus olub tez söhbeti deyişdi.-Gör, sene ne
deyecem: Zülü sene salam deyirdi.
-Zülü? Züleyxa?-deye Sevil teeccüble ona baxdı.
-He, bizim Züleyxa. Bu gün bura gelende yolda
qarşılaşdım. Senin burada işlediyini bilmir.
-He, gör ne vaxtdır, danışmırıq.
-Bele çıxır ki sen onun nişanlanmağından da
xebersizsen.
-Ne, nişanlanıb?-bu Sevili daha da
teeccüblendirmişdi
-Ohoo, siz hansı ara bu qeder aralı
düşmüsünüz?
-Ne bilim e, ay İsmayıl? Ders-iş-ev, o qeder
yorğun oluram ki...-Sevil bunu o qeder çaresizce
ded iki , ses tonunun ferqine varıb İsmayıla
baxanda İsmayılın mülayim tebessümle ona
baxıb gülümsediyini, köks ötürdüyünü görüb
utandı. Ele düşündü ki İsmayılın ona

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 410 >>