itirerek narahat şekilde Xeyala
baxdı.-Gel, gel.-deye Xeyal elini onun küreyine
qoyub rahat olması üçün göz-qaş eledi.
Elinin narahatlığı Ayanda da var idi. O gah
narahat şekilde atasına ve Eliye baxır, gah da
Xatireye göz-qaş eleyirdi. Xeyal ise özü ile
birlikde içeri keçirdiyi Eliye Akif emini işare eleyib:
-Eli, Akif emidir, sinif yoldaşının, Ayanın atası.-
dedi.
-Axşamınız xeyir.-Eli içinde özünden ixtiyarsız
yaranan heyecanını boğa-boğa el uzadıb Akif emi
ile görüşdü.
-Axşamın xeyir, oğul. Xoş gelmisen.-dikelib
onunla görüşse de Akif emi sual dolu baxışlarla
Xeyala baxırdı. Onu bele gören Xeyal ise:
-Elidi de Akif emi, Ayanın sinif yoldaşı. Menim de
şagildim olub.-deye Elini işare eledi.
-Eli?-Akif emi gözlerini qıyıb onu tanımağa
çalışdı. Yavaş-yavaş yadına düşdü:bir vaxtlar,
xüsusen de Ayan bıçaqlanan aralar bu adı
arvadının dilinden çox eşitmişdi. Arvadı onu o
qeder pislemişdi ki, onun özünde de üzünü demek
olar ki heç vaxt görmediyi bu oğlana qarşı bir
qezeb, bir kin yaranmışdı. Hetta bir ara bu oğlanı
axtarıb-tapmaq, onu yaxşıca ezişdirmek de
istemişdi. Lakin zaman keçdikce ona qarşı qezebi
soyumuşdu. Amma yene de onunla qarşılaşmaq
qismet olmamışdı. Tebii ki indi bunları ona deye
bilmezdi. Ona göre de arvadının dediyi başqa bir
şeyi xatırlayıb-Sen Kamilin oğlu deyilsen?-deye
maraqla Eliye baxdı.
-Bb...beli, oyam.-Eli çaşqın şekilde gülümseyerek
gah ona, gah da oradakılara baxırdı.
-Torpağı sanı yaşayasan.-Akif emi sonra üzünü
digerlerine tutub-Bunun atası iki il bizim idarede
işleyib, şofer idi.-dedi.-Çox qanacaqlı, mehriban
adam idi. Sonra müharibeye getdi, şehid oldu.
Allah rehmet elesin.
Oradakılar da bir ağızdan Elinin atasına rehmet
oxudular.
-Allah razı olsun.-atasından danışmaq hemişeki
kimi Elini qeherlendirmişdi.
-Ayaq üstde qalma, bala, otur.-Akif emi ona
yanında yer gösterib özü de oturdu.-Sen atanı
xatırlamazsan.-deye söhbetine davam eledi.
-Yox, o ölende heç qırxım da çıxmamışdı.

<< 1 ... 132 133 [134] 135 136 ... 410 >>