ona
baxdı.
-Ata, yezne nedi?-hele de burada olan Gülay
atasının elinden dartıb soruşdu.
-He, indi uşağa cavab ver.-Xatite narazı şekilde
Xeyala baxıb başını buladı.
-Böyüyende deyecem, indi olmaz, yaxşımı?-Xeyal
qızına sarı eyilib yanağından öpdü.
-Eee, tüsdüm senden.-deye balaca burnunu
sallayıb otağa doğru getdi.
-Ayan, al, apar bu çayları-Xatire mecmeyideki
fincanları işare leedi.
-Men aparım?-Ayan özünü geri çekdi.
-Yox, men aparım. Kim aparacaq bes?
-Dayan, hele apalma, belke bilazdan şilinçay
istedilel.
-Ee müellim, yaxşırın da!
Onlar metbexde deye-güle söhbet eleyerken, Eli
de içeride Akif emi ile söhbet eleyirdi. Bu vaxt
balaca Gülay burnunu sallaya-sallaya otağın
qapısında göründü. Onu bele gören Akif emi:
-A, qızı, ne olub sene? Gel, görüm, babanın
yanına.-deye onu sesledi.
-Eee!-balaca Gülay çiyinlerini çekib özünü qapıya
söykedi.
-Gel de, gör baba ne deyir? Kimden küsmüsen
bele?
-Atadan.
-Niye?
-Komptülü veymedi.-deye balaca yavaş-yavaş
Eliye sarı gelmeye başladı.
-Kompütür xarabdır e, gözel. Qoy, emi düzeltsin,
sonra verecek. Yaxşımı?
-Yaxşı.-onlara yaxınlaşan Gülay Elinin
telefonundakı uşaqları gösterib-Bunlay timdi?-
deye soruşdu.
-Bunlar Kamille Aytacdır. Yadındadır, parkda bir
dene qaqaş görmüşdün e, bax, bu hemin
qaqaşdır, bu da onun bacısı. Yadına düşdü?
-He, xala da delmişdi, sonla xala ağlamışdı.
Boş yere “Sözün doğrusunu uşaqdan xeber
al”demeyibler. Gülayın dedikleri Akif eminin
marağına sebeb olarken Elini çıxılmaz veziyyetde
qoymuşdu.
-Ayan.-deye Akif emi aniden qızını sesledi. Ele bu
Ayan elinde mecmeyi qapıda göründü.
-He papa?
-Yavaş-yavaş hazırlaş, gedek.
-Men...size çay...-deye artıq onlara yaxınlaşan
Ayan mecmeyini işare eledi.
-Eybi yox, sen çayı Eli üçün qoy, sonra get,
hazırlaş.
-Xatire yemek hazırlayırdı e.
-Yox, yemeye qala bilmerik. Gör saat neçedir?
Probkaya düşmeyek.
-Yaxşı papa.-deye Ayan mecmeyideki
fincanlardan birini Elinin qabağına qoydu.
Eli ise neinki ona teşekkür

<< 1 ... 134 135 [136] 137 138 ... 410 >>